“Bij momenten waande ik me in een aflevering van de HBO-serie Silicon Valley”
De torenhoge ambities van deze start-ups zijn maar één van de clichés die ik met eigen ogen kon bevestigen. Net zoals dat van de hippe en jonge medewerkers, de speelse kantoren en kleurrijke werkplekken (een Apple laptop volgeplakt met stickers is een absolute must), en een bankrekening gevuld met tientallen dollarmiljoenen geleend van risicokapitaalverstrekkers. Bij momenten waande ik me in een aflevering van de HBO-serie Silicon Valley. Benieuwd hoeveel van deze start-ups over drie jaar nog bestaan.
Afgaande op het zakelijke realisme van deze start-ups, koester ik echter heel wat hoop. Hun technologie heeft zich immers al bewezen, er zijn betalende klanten, en bovendien richten ze hun pijlen resoluut op de allergrootste bedrijven. In kmo’s zijn ze nauwelijks geïnteresseerd, want daar valt niet genoeg geld te rapen. En de ‘founders’ omringen zich graag met de allerbeste mensen. Niet zelden blijkt de CEO een oude rot in het vak. Slim, want zo vermijd je beginnersfouten die de groei kunnen doen sputteren.
Wat me ook opviel, was het grote aantal vrouwelijke medewerkers bij deze start-ups. Oké, de C-levels waren nog heel vaak mannen, maar op de werkvloer was de verdeling mooi gelijk. Dat had ik nog niet vaak gezien in IT.
Terug in België bezocht ik een lokale IT-beurs. Vrij groot opgezet, met alle bekende IT-leveranciers die er op vaak dikke stands met hun producten en diensten uitpakten. Ik zag er mannen in pakken, boothbabes, maar vooral lauwe technologie. En heel de tijd dacht ik bij mezelf: die hebben geen idee wat uit het verre Amerika op hen afkomt!
