Hoe kelder je geode support en efficiënte facturatie?
Eind december werden twee nieuwe wetten van kracht die de consument moeten beschermen tegen enkele vermeende wanpraktijken. Hoewel de wetten zonder al te veel tromgeroffel geïntroduceerd werden, mag hun impact op de IT-sector niet onderschat worden.
De eerste wet voert twee nieuwe bepalingen toe aan de ‘zwarte lijst’ van bepalingen die strikt verboden zijn in consumentencontracten. Elke clausule die de prijs verhoogt omdat de consument weigert met domiciliëring te betalen of weigert om facturen elektronisch te ontvangen, is nu volstrekt nietig.
Ik stel mij de vraag of dit wetgevend initiatief niet voortkomt uit een overdreven bekommernis voor de consument. Deze wet komt daarenboven net op het moment dat elektronische facturatie ook buiten een B2B-context op het punt stond door te breken. Initiatieven van ondermeer Isabel en CertiPost worden bij deze dus, althans gedeeltelijk, gefnuikt.
Hoewel minister Van den Bossche tijdens de bespreking van de wet beklemtoonde dat de wet slechts op transparantie gericht was (affichering van een totaalprijs zonder verborgen kosten), is het onderscheid tussen verboden prijsverhogingen en toegelaten kortingen in de praktijk moeilijk te maken.
Het is daarom zeker niet uitgesloten dat een consumentvriendelijke rechter op een bepaald moment zal oordelen dat kortingen wegens aanvaarding van elektronische facturatie of domiciliëring in feite neerkomen op de verboden prijsverhogingen. Evenmin is het uitgesloten dat ondernemingen in de praktijk al hun basisprijzen zullen optrekken om de verboden prijsverhoging om te zetten in een toegelaten korting. De praktijk zal dus uitwijzen of de wet in haar opzet geslaagd is.
De tweede wet is van hetzelfde laken een broek. Sinds de inwerkingtreding ervan is het strikt verboden om door middel van premium-telefoonlijnen een dienstna- verkoop te leveren. In de woorden van de wet: om naast de prijs voor de oproep, ook te laten betalen voor de inhoud wanneer het oproepen betreft over de uitvoering van een reeds gesloten verkoopsovereenkomst.
In één klap wordt daarmee het ondermeer in de IT-sector gangbare model om slechts gedurende een beperkte periode gratis support te leveren, overboord gegooid. Supportkosten recupereren via betaallijnen is nu dus uit den boze, wat er misschien toe zal leiden dat dienstverleners nog minder geneigd zijn om een degelijke dienst-naverkoop te installeren.
Deze tweede wet blinkt trouwens evenmin uit in duidelijkheid en praktische toepasbaarheid. Want ‘oproepen over de uitvoering van een reeds gesloten verkoopsovereenkomst’ is een erg breed toepassingsgebied. Ticketlijnen die nu gretig gebruik maken van dure 0900-nummers zullen bijvoorbeeld een afzonderlijke telefoonlijn moeten installeren, om zo een scheiding door te voeren tussen een betaalnummer (om tickets te kopen) en een normaal nummer (voor de dienst-naverkoop).
Voor de duidelijkheid: het is voorlopig nog niet nodig om een gratis nummer te installeren. Maar het zou mij niet verbazen dat deze verplichting er zal komen. Consumentvriendelijke wetten doen het immers altijd goed enkele maanden voor de verkiezingen.
Patrick Van Eecke is advocaat gespecialiseerd in IT-recht bij DLA Piper. Hij doceert tevens IT-recht aan Queen Mary University, London en aan de Universiteit Antwerpen.
