Wie geen keuze heeft, beslist in alle rust
In 1984 werd telecomreus AT&T door het Amerikaanse Department of Justice opgebroken in zogenoemde ‘Baby Bells’. Vandaag is het vooral Microsoft dat onder vuur ligt. Niet alleen worden er juridische stappen genomen tegen dat bedrijf. We zien ook dat zich bewegingen vormen waarin voorstanders van Mac, open source en free software elkaar vinden in wat soms wel een religieuze oorlog lijkt.
De eerste machine die ik professioneel gebruikte, was een Apple IIe. Zelf ben ik ook een fanatiek verdediger van de Mac geweest, tot de logica van het bedrijfsleven mij tot de pc bekeerde. Word ik oud? In ieder geval heb ik het nu bijzonder moeilijk om het vaandel van één van deze kampen te dragen.
Nee, aan mijn leeftijd ligt het niet. Maar het verloop van mijn carrière heeft van mij een manager gemaakt en dus een nemer van beslissingen. Als ik een beslissing neem, dan neem ik automatisch ook een risico voor mijzelf, voor mijn dienst, voor de business die ik ondersteun, voor het bedrijf dat ik leid.
Bill Gates van Microsoft en Henning Kagermann van SAP beloven ons een gemakkelijke uitweg. Kiezen voor Microsoft of voor SAP, om die twee maar als voorbeeld te nemen, betekent een drastische vermindering van het risico, toch voor mijzelf. Misschien is het risico voor het welslagen van het hele project hetzelfde gebleven, maar de keuze die ik heb gemaakt zal men mij moeilijk kunnen aanwrijven. En omdat ik zo’n beslissing snel kan maken, loop ik niet achter de feiten aan.
Kies ik daarentegen voor het pad van open source of free software, of voor een leverancier die eerder tot de ‘uitdagers’ behoort, wordt het een stuk ingewikkelder voor mij. Dan is het of ik twintig jaar terug in de tijd ga. Er zijn meerdere platforms, oneindig veel pakketten en de spelers veranderen voortdurend. Ik kan niet alles uitproberen en mijn budget laat niet toe dat ik van mening verander.
En natuurlijk, als één van deze pakketten een interessante nieuwe functie zou bieden, dan zouden Bill of Henning die snel genoeg óók inbouwen in hun volgende versie – met nog heel wat andere functies erbij. Maar hier loopt de machine vast. De softwarereuzen beginnen namelijk onder hun eigen gewicht te bezwijken. Als ik vandaag extra functionaliteit wil, moet ik overschakelen van de ‘standard edition’ op de ‘enterprise edition’. Morgen zal ik moeten shoppen naar de componenten die ik wil, locaal, remote of in de vorm van een service. Er is dus een opportuniteit om een softwareoplossing te scheppen die mijn onderneming wendbaarheid en competitiviteit geeft. Als de grote leveranciers, met hun financiële slagkracht, er niet in slagen om de markt gesloten te houden, zal ik opnieuw meer moeten kiezen, meer moeten beslissen.
Die keuzes en beslissingen laten mij toe om mijn bedrijf duidelijker te onderscheiden van de concurrentie. Ik navigeer het bedrijf weg uit de competitieve ‘Red Ocean’ en naar het ‘Blue Ocean’ van Kim en Mauborgne. Het is dus belangrijk de markt open te houden, ondanks de druk van de oligopolistische spelers. En om dat te bereiken, moet ik zelf ook – op mijn eigen kleine schaal druk uitoefenen. Misschien is het zelfs een religieuze oorlog waard.
De aangename periode waarin er maar één keuze bestond, heeft me doen vergeten dat ik als beslissingsnemer zelf een politieke speler ben in de markt. Daar moet je niet religieus over doen – dat leidt alleen tot extremisme – maar een zeker gezond activisme is nodig. Ik begin mezelf dus opnieuw op te voeden. Maar alvorens ik het vaandel van de Free Software Foundation ga opnemen, heb ik – zoals veel mensen in mijn positie – nog een hele weg te gaan.
Dominique Scheuren – Owner Bizliner & Dialog STD.
