Splisten dan maar? Ja!
Beste hoofdredacteur van dit blad,
In je e-column in een landelijke krant van 28 maart doe je de vraag van het Platform van Telecomoperatoren voor een splitsing van Belgacom in diensten en infrastructuur af als een naïeve wensdroom. ‘Eerst privatiseren en dan de kopers verplichten te splitsen kan niet’ en ‘Als we Belgacom zijn netwerk afnemen, waarom zou Telenet het zijne mogen houden?’ zeg je. Het enige alternatief dat jij ziet is het creëren van een nieuw net – dit keer draadloos (Wimax). Wel, hét alternatief dat heel wat anderen zien is de aanleg van een glasvezelnetwerk tot aan de voordeur: FTTH (fiber to the home). Enkel glasvezel kan voldoen aan de toekomstige échte noden aan breedband: 100 MB/s symmetrisch. Wimax is slechts een alternatief voor ADSL.
Échte digitale ontsluiting van onze KMO’s, instellingen, scholen, home-offices en huiskamers (met drie simultane HDTV-programma’s) kan enkel gegarandeerd worden door glas. Willen wij met z’n allen wel de rest van ons leven – en dat van onze kinderen – spenderen in een microgolfoven? Deze glasadepten (privé-financiers!) leggen in essentie nieuwe kabelgoten aan over de laatste kilometers. Doorheen Europa zijn al een honderdtal FTTH-projecten van start gegaan. Voor de backbone doen zij beroep op de bestaande -en schromelijk onderbenutte- glasvezelnetwerken van de overheid, nutsbedrijven en alternatieve operatoren.
Niet zelden steekt de overheid een handje toe door de toegang te vergemakkelijken tot bestaande openbare nutsvoorzieningen (gas- en elektriciteitsleidingen, telecomnetten, rioleringen) en door de regelgeving te vereenvoudigen (meer verantwoordelijkheid aan lokale autoriteiten bij de analyse van dossiers voor de toekenning van licenties voor le très haut débit, de voorbekabeling in glasvezel voor appartementsgebouwen en nieuwe kantoorgebouwen, toegang voor glasvezel vergemakkelijken tot gemeenschappelijke kabelgoten in bestaande gebouwen). Deze kabelgoten -voorzien van donkere glasvezel- worden dan ter beschikking gesteld aan een veelvoud van dienstenaanbieders.
Zo raken wij eindelijk af van het gezellig duopolie tussen de ’telefoondraad’ en de ‘kabel’. Zo raken wij eindelijk af van de eenheidsworst van ‘inhoud voor de massa’s,’ ons aangeboden door zowel de openbare omroep als door de vrije zenders.
Er is nog meer, beste Dominique. Overal ter wereld zitten zowel de historische telefoondraad- als kabeloperatoren met de handen in het haar. Hun laatste kilometer is tot op de draad versleten: zij krijgen er geen ‘bit’ meer bij. Ook zij moeten glas aanleggen tot aan de voordeur. Probleem echter: hun hippe new economy aandeelhouders willen rendement op korte termijn en willen niet investeren voor de lange termijn. Dit in tegenstelling tot de gediversifieerde investeerders in grote infrastructuren zoals autostrades, gebouwen (scholen, gevangenissen, rusthuizen), tunnels en de FTTH-autostrades van de kennismaatschappij. Deze aandeelhouders kennen het klappen van de zweep. Zij kijken naar een rendement over langere termijn: kabelgoten met donkere glasvezel zijn goed voor dertig jaar!
Daarenboven beseffen meer en meer geprivatiseerde telecomaandeelhouders dat hun voornaamste actief hun van de overheid afgekochte immense klantenportefeuille is. Niet hun quincaillerie die in de grond steekt (dixit in ieder geval een vroegere CEO van Belgacom). Deze ‘verlichte’ aandeelhouders en CEO’s zouden dus maar al te graag bereid zijn om ‘hun’ laatste kilometer te verkopen aan ouderwetse investeerders in FTTH-infrastructuren. Met vriendelijke groet, Karel
Karel Uyttendaele geeft advies over alle aspecten van de mondialisering en was voordien directeur bij Agoria en bij HP en kabinetschef van de Staatssecretaris voor Informatisering.
