Web 2.0, CIO's en ICT-opleiders
In deze nieuwe hoogdagen van ICT vallen twee opmerkelijke fenomenen te noteren. Eén: CIO’s die zich nog steeds ondergewaardeerd voelen, die niet écht doordringen tot de hoogste kringen van de machtstructuren in hun onderneming. Twee: opleidingsinstituten die niet goed weten hoe munt te slaan uit Web 2.0. Hier enkele overwegingen die één en ander met elkaar combineren.
Voor IT-opleiders: besef dat ICT een volwassen industrie is geworden. De tijd van anticyclische investeringen in IT – ook in periodes van laagconjunctuur – met het oog op toekomstige strategische voordelen is definitief voorbij. e-Goeroes van het laatste lustrum van de vorige eeuw spiegelden een zeker bankroet voor aan bedrijfsleiders als zij niet voluit de kaart trokken van alle nieuwe e-speeltjes (e-commerce, e-marketplaces, e-CRM, e-mobility, e-learning enzovoort).
Web 2.0-goeroes van het eerste lustrum van deze eeuw durven wel eens gelijkaardige doemscenario’s uittekenen als ondernemingen – vandaag – niet sito presto Second Life gaan. Gelukkig gingen – en gaan – niet veel ondernemers in op deze bedreigingen. Zij bleven en blijven hun bedrijf beheren volgens beproefde regels van goed bestuur. Wel noteerden zij de opkomst van enkele nieuwe wereldgiganten: Amazon, eBay, Google, Yahoo en soortgenoten. Maar dit is een nieuwe industrie, gedomineerd door een beperkt clubje van échte visionairs die hun first mover advantage konden verzilveren met een quasi-monopolie. Ook noteerden onze KMO’s dat zij in de toekomst wel eens allerhande IT-diensten ‘uit de wolk’ toegeleverd kunnen krijgen.
Wat onze bedrijfsleiders vooral constateerden was een sterk verhoogde wereldwijde concurrentie, onder invloed van de door internet geboden transparantie en het verder openstellen van de grenzen. Dit is écht nieuw en dat laat zich voelen in alle geledingen van de economie; ook bij lokale dienstverleners als garagisten en winkeliers van bedden. Dát is nieuw, dát schept ongerustheid in de maatschappij.
Daarom is het aangeraden dat ICT-opleiders (en ICT-leveranciers) enige schroom aan de dag leggen bij het verkopen van de merites van Web 2.0. Web 2.0 is geen universeel wondermiddel. Ons échte probleem is dat wij veel te weinig nieuwe eigen multinationals à la Solvay en Bekaert noteren. Onze nieuwe multinationals (bijvoorbeeld EVS Broadcast Equipment en LMS International) én de familiebedrijven uit de zogenaamde traditionele sectoren die zich transformeerden tot échte kennisintensieve bedrijven (zoals Picanol en Lingerie Van de Velde) verrichten wonderen op de wereldmarkt. Maar zij zijn met veel te weinig. De Belgische economie hangt nog te zeer af van enkele grote multinationals zonder emotionele bindingen met ons land.
Daarom de raad aan ICT-opleiders om, als inleiding tot hun cursussen Web 2.0, eerst een inzicht te geven in de diepgaande mutaties van de wereldeconomie van de laatste vijf jaar. En vooral een inzicht te geven – aan de hand van voorbeelden van bij ons – van de enorme nieuwe kansen geboden door de mondialisering. IT heeft een belangrijke rol te spelen als gangmaker om – doorheen de ganse waardeketen – wereldwijd verweven netwerken te laten floreren (met liefst een Belgische KMO die aan de touwtjes trekt).
Ook CIO’s moeten beseffen dat onze werkelijke Belgische ziekte het ontbreken van eigen multinationals is. Ook zij moeten hun CEO’s aansporen om écht wereldwijd te gaan, met ICT als een gangmaker. Pas dan zullen zij aanvaard worden als volwaardige partner in de machtskringen van hun bedrijf.
Karel Uyttendaelewas in een vroeger leven directeur bij Agoria en bij HP en kabinetschef van de Staatssecretaris voor Informatisering van de Staat.
