Cookies surfen met ons mee
Overal waar we gaan op het internet, worden we in de gaten gehouden. Want adverteerders willen zo veel mogelijk over ons weten. Zowel in Europa als Amerika wil de wetgever dat aan banden leggen. De reclamesector wil liever zichzelf reguleren.
Zoek op Google naar hotels in Turkije, en de volgende dagen zie je op allerhande sites advertenties opduiken voor vakantieverblijven. Dat is geen toeval, maar wel het werk van tracking cookies.
Iedereen doet het
Zowat alle websites laten kleine bestanden of cookies op je computer achter. Ze gebruiken die om je voorkeuren te bewaren. Bijvoorbeeld: als je op een tweetalige website één keer gekozen hebt voor de Nederlandse taal, dan zal die website je bij je volgende bezoek meteen de Nederlandse versie tonen. Maar tracking cookies zijn bijzonder omdat ze door verscheidene sites kunnen worden gelezen.
[related_article id=”158578″]
En ze houden een spoor bij van de websites waar je bent geweest. Er zijn verschillende grote netwerken met hun eigen tracking cookie. Een van de grootste spelers is Google. De zoekreus heeft al enorm veel gegevens over ons via andere kanalen, zoals onze opzoekingen, maar volgt ons elders op het internet via de tracking cookies van zijn DoubleClick-netwerk.
Nieuw is dat niet, tracking cookies volgen al jaren al wat we doen op het internet. Ze worden wel door steeds meer websites gebruikt. En vooral: steeds meer internetgebruikers worden zich ervan bewust. Privacy op het internet wordt namelijk een echte zorg, nu we letterlijk alles over onszelf op sites als Facebook zetten.
Politieke voorkeuren
Bovendien is de politieke wereld zich ermee gaan bezighouden. Traditioneel houdt vooral Europa er een vrij strenge privacywetgeving op na. Dit keer zijn ook de Amerikaanse politici wakker geworden. Dat is gebeurd na een lange stroom van onthullingen over flagrant misbruik van persoonsgegevens.
The Wall Street Journal bracht aan het licht hoe bedrijven als Rapleaf gegevens uit allerlei bronnen samenvoegen tot ijzingwekkend gedetailleerde databases. Rapleaf koppelde Facebookprofielen aan gegevens uit tracking cookies. Zo slaagde het erin om een database samen te stellen waarin niet alleen namen en e-mailadressen, maar ook politieke voorkeuren werden bijgehouden. Handig om te verkopen aan campagne voerende politici.
?De zaak Rapleaf was een uitschieter. Facebook verklaarde dat Rapleaf inbreuk pleegde op Facebooks gebruiksvoorwaarden en beloofde in de toekomst strenger te zijn. Maar dit geval maakte voor veel mensen wel duidelijk dat cookies minder onschuldig zijn dan vaak gedacht. Cookies bevatten in theorie ‘anonieme’ gegevens, die we bovendien kunnen uitwissen door de cookie te verwijderen. Maar het blijkt technisch geen kunst om die gegevens aan een persoon te koppelen.
Europa heeft al in 2009 aanpassingen aan zijn ePrivacy-directieve gestemd die het gebruik van cookies aan banden zullen leggen. De gewijzigde richtlijn moet ten laatste in mei worden ingevoerd in de Belgische nationale wetgeving. Helaas is de tekst nogal dubbelzinnig opgesteld. In Nederland gaat men uit van een heel strenge interpretatie: websites mogen geen cookies op een pc plaatsen zonder dat we daar toestemming voor geven. In België is het wachten op een tekst die wordt opgesteld door telecomregulator BIPT.
Maar de Belgische reclamewereld dringt aan op een veel lossere tekst. "Er is geen reden om in België de wet strenger te maken dan in de buurlanden", zegt Patrick Marck, algemeen directeur van IAB Belgium, de sectorvereniging van online-adverteerders. "Dat zou de Belgische consument alleen maar ergeren en de surfers wegjagen van Belgische websites." Want de consument wil helemaal niet dat hem om de haverklap wordt toestemming gevraagd om een cookie op zijn pc te plaatsen, aldus Marck. "Het is wél belangrijk dat de consument correct wordt geïnformeerd."
