Review: NBA 2K12
Retrobasketbal
De grote troef van NBA 2K11 was ongetwijfeld de toevoeging van Michael Jordan. Je kon doorheen de hele carrière spelen van deze grootheid, zijn belangrijkste wedstrijden naspelen, zijn bekende moves uit de kast halen, kortom: genieten voor de liefhebbers. NBA 2K12 doet dit nog eens vlotjes over, maar op een veel grotere schaal. Vijftien van ’s werelds beste spelers uit de NBA-geschiedenis komen aan bod; je kunt er hun beste en slechtste wedstrijden opnieuw mee spelen. Het oorspronkelijke team, de coach, de speel- en kledingstijl, alles is authentiek. De presentator houdt je op de hoogte van de rijke geschiedenis, zodat je niets mist. Een geweldige uitbreiding op de reeds uitstekende editie van vorig jaar die iedereen goed zal smaken. Het maakt niet uit in welke tijd je speelt, de presentatie is om duimen en vingers van af te likken. De stadions zien er mooi uit en het publiek weet altijd sfeer te scheppen. Je kunt zelfs zien hoe doorheen de jaren de shorts langer en breder zijn geworden.
Het zijn deze details die ervoor zorgen dat het aantal fans van NBA 2K12 nog talrijker zal worden. Dennis Rodman bijvoorbeeld had zo’n typerende speelstijl en dat vind je nu ook nagenoeg identiek terug. Een genot om naar te kijken en om mee te spelen. De animaties zien er vloeiend en realistisch uit, met nog meer verfijningen vergeleken met vorig jaar. Zelden is een spel even leuk om naar te kijken als om te spelen, maar NBA 2K12 brengt het toch voor elkaar. De My Player-modus is grondig veranderd. Je hoeft je voortaan niet meer op te werken doorheen de verschillende klassementen, maar je start direct bij de grote jongens na een testmatch. Je maakt ook sneller progressie om ervoor te zorgen dat je niet te veel wedstrijden moet spelen om uiteindelijk de beste speler van allemaal te worden. Dat betekent niet dat het makkelijker is geworden, integendeel. Valt er dan niets slechts te melden over NBA 2K12? Toch wel. De artificiële intelligentie zit meestal perfect op niveau, maar soms durft ze vals te spelen. De computergestuurde tegenstander kan met de rug naar je staan, maar blijkt soms perfect te weten wat jij gaat doen. Het gebeurt gelukkig niet vaak, maar als je een heel lastige wedstrijd speelt en je verliest daardoor met één punt, dan wordt het wel vervelend.
[related_article id=”160734″]
