Review: Total War: Shogun 2 – Fall of the Samurai
[related_article id=”160734″] Meer dan wat opsmukwerk
Creative Assembly, de makers van de Tota War-games, wordt door liefhebbers van real-time strategiegames de hemel in geprezen. Hun stokpaardjes daarbij zijn oog voor detail en precies voldoende aandacht voor politieke, economische, diplomatische en religieuze factoren om de centrale militaire conflicten de achtergrond en gelaagdheid te geven die ze verdienen. Creative Assembly doet dat opnieuw bij deze uitbreiding van het terecht geroemde Total War: Shogun 2, dat overigens niet vereist dat je de originele game op je pc hebt staan. In plaats van genoegen te nemen met een handvol nieuwe units en wat extra opsmuk die het origineel niet haalden, ruilen ze het feodale Japan in voor de periode dat die natie in de negentiende eeuw bij de haren uit zijn isolement gesleept werd, Westerse machtsblokken er vaste voet aan grond kregen en de industriële revolutie diende ingehaald.
Het is vooral die buitenlandse invloeden en de hakkelig omarmde modernisering van het militaire apparaat dat zich in deze Fall of the Samurai-expansie laat voelen. Zo kan een speler met een relatief kleine troepenmacht die investeert in een spoorwegnet een groot grondgebied domineren. Inspelen op de impact van stoomschepen, moderne vuurwapens en/of een groter aanbod van handelspartners zijn andere korte- en langetermijnstrategieën die je als Japanse krijgsheer kunt omarmen of negeren. De formule is beproefd: je orkestreert je langetermijnstrategieën op de overzichtskaart en vecht elke veld- en zeeslag in real-time uit. Gevechten waarbij tienduizend individueel geanimeerde krijgers eerder regel dan uitzondering vormen.
