Reportage: de hardware achter de animatiefilm
Wie het niet weet, loopt er zo voorbij: de animatiestudio Walking the Dog bevindt zich in een oud huis in Brussel, op de grens tussen Molenbeek en Koekelberg. Niets aan de buitenkant doet vermoeden wat zich binnenin het oude maar mooie pand afspeelt.
Walking the Dog levert animatie af op hoog niveau. Aanvankelijk werkte de studio puur in opdracht van filmmakers, maar sinds vijf jaar kiest Walking the Dog zijn projecten zelf. Eric Goossens, producer en medeoprichter samen met Anton Roebben, verkiest om mee creatieve inspraak te hebben in de films die zijn bedrijf maakt. Enkele titels op het palmares van de studio zijn Pinocchio, The Day of the Crows en A Monster in Paris.
[related_article id=”160734″]
Technologie versus talent
Mooie animatiefilms afleveren vereist in eerste instantie heel wat talent, maar aan dat talent heb je niets als je het niet aan het werk kan zetten. “Vroeger betaalde je meer dan vijftigduizend euro aan hardware om één talent zijn ding te laten doen”, herinnert Goossens zich. Vandaag is de prijs iets schappelijker en stelt Walking the Dog, al naargelang het project, meer dan honderd mensen te werk.
Toch blijft adequate technologie de ruggengraat van een succesvolle grafische studio. Al die mensen in dienst houden kost immers geld, en een animatiestudio moet binnen een vooropgesteld budget blijven. “Het is het bijna altijd waard om in snelle hardware te investeren”, weet Goossens. “De kosten van over tijd te gaan voor een project en personeel langer te moeten uitbetalen zijn veel groter dan de extra investeringskosten.”
Krachtige hardware
Om de technologische kant van de zaak te regelen werkt Walking the Dog nauw samen met HP. Dat bedrijf gaat er prat op film en animatie in zijn bloed te hebben. Het allereerste toestel dat HP, intussen zo’n 75 jaar geleden, bouwde was een oscillator voor Disney. Samen met het bedrijf stelde Walking the Dog een plan op om infrastructuur op maat te kopen. Het is immers geen zaak van altijd de duurste en snelste computers voor iedereen te kopen. Niet alle stappen in het animatieproces vereisen dezelfde hardware. Voor sommige aspecten is het natuurlijk wel nodig om een state-of-the-art-uitrusting te hebben, indien je meewil met de concurrentie.
In het geval van Walking the Dog gaat het om waanzinnig krachtige Z620-werkstations. De Intel Xeon E5-processor is voorzien van acht cores die op 2,9 GHz draaien. Met een AMD Firepro of Nvidia Quadro is ook het grafisch geweld niet min, en als klap op de vuurpijl kan het werkstation overweg met 192 GB aan RAM. De studio heeft er zestig ter beschikking voor de zware grafische taken. Voor het minder grafisch intense werk, zoals het 2D-tekenen van achtergronden voor 3D-scènes, gebruikt het bedrijf de oude maar nog steeds krachtige Z600’s.
Boerderij
Voor het renderen van beelden, evenals de opslag van bestanden, heeft Walking the Dog een eigen serverfarm. Die is iets massiever dan Eric Goossens had gedacht toen zijn bedrijfje het pand binnentrok. “We hebben de kamer waar de servers in staan via de kelder met beton moeten verstevigen”, verduidelijkt hij. Het kabaal van de servers is niet te onderschatten en de trillingen door al het computergeweld veroorzaakten reeds kleine scheurtjes in de muur van de kamer.
Vierenzestig ProLiant Blade Servers nemen het renderen voor hun rekening. Samen zijn ze goed voor zo’n drieduizend rendercores, maar dat is verre van te veel. Zelfs met dergelijke rekenkracht blijft rendering de flessenhals van de onderneming, met occasionele technische werkloosheid van de animatoren tot gevolg wanneer de renderachterstand te groot wordt.
Full HD
Economisch werken is dan ook de boodschap. Hoe ingewikkelder een 3D-scène en hoe gedetailleerder de gebruikte textuur, hoe langer het duurt om te renderen. Het is dan ook contraproductief wanneer animatoren een overdreven gedetailleerde HD-textuur gebruiken op bijvoorbeeld een muntstuk, dat toch maar heel klein in beeld zal komen. Walking the Dog rendert alleen in full HD. 4K ligt boven de mogelijkheden van het bedrijf aangezien de vereiste rekenkracht groter is, het renderen dus langer zou duren en deadlines onhaalbaar worden.
Dreamcolor-schermen
Voor de weergave vertrouwt het bedrijf op Dreamcolor-schermen. HP claimt dat die schermen superieur zijn aan wat de concurrentie kan bieden.
Of dat waar is, is ongetwijfeld voor discussie vatbaar, maar dat Dreamcolor een industriestandaard is geworden is dat niet. Zowat elke studio maakt gebruik van de schermen, die maar liefst 1,07 miljard kleuren kunnen weergeven. Elke animatiefilm die een nominatie voor de Oscars in de wacht sleepte werd er op gemaakt. Indien meerdere studio’s samenwerken aan een project, wat geregeld gebeurt, staan de schermen identiek gekalibreerd, zodat iedereen exact dezelfde kleuren ziet in een bepaalde scène, waar ook ter wereld.
Schilderwerk
Toch is het niet allemaal HP wat de klok slaat. Voor het tekenen van de achtergronden, het zogenaamde matte painting, krijgen de artiesten een grote Cintiq-tekentablet van Wacom ter beschikking. Op die tablets gebruiken tekenaars programma’s als Photoshop met hetzelfde gemak alsof ze op een blad papier zouden tekenen. “Matte paintings hoeven niet gerenderd te worden”, licht Goossens het proces toe. “Alles renderen, tot achteraan in de achtergrond, is onmogelijk en niet nodig. Alleen wat nodig is maken we in 3D.”
In de animatiewereld is het misschien wel belangrijker dan in eender welke andere sector dat de werknemers de juiste technologische hulpmiddelen ter beschikking gesteld krijgen. Het is duidelijk dat de ruggengraat van Walking the Dog bestaat uit high-techapparatuur, die voor niemand hoeft onder te doen. Zonder de machines kan de studio niets doen, en dus is het belangrijk dat ze niet zomaar uitvallen. Grote batterijen in de kelder van het gebouw leveren dan ook nog gedurende 25 minuten stroom wanneer het net zou uitvallen. “Zo kunnen alle systemen correct afsluiten”, aldus Goossens.
Oscars
Dat stroom belangrijk is, bewijst ook het prijskaartje: al die elektronica vereisen elektriciteit, en dat kost Walking the Dog tot vijfduizend euro per maand. En dan denken wij dat we te klagen hebben over onze energiefactuur. De investeringen leggen de Belgische animatiestudio in ieder geval geen windeieren. Tot driemaal toe werden films van de hand van Goossens en kompanen genomineerd voor de Oscars. Een beeldje sleepten ze evenwel nog niet in de wacht.
Wie wil zien waar al het technisch geweld toe in staat is, kan uitkijken naar de Belgisch-Nederlands-Duitse samenwerking Richard the Stork, die volgend jaar uitkomt. Kan je zo lang niet wachten, kijk dan zeker eens naar de Belgisch-Franse productie Jack et la Mécanique du Coeur. Of Jack and the Cuckoo-Clock Heart voor wie niet wild is van het Frans.
