"Ik was niet de enige die bang was."

Grootgebracht in de cultus van de bourgeoisie leek Carly Fiorina allesbehalve voorbestemd voor een topfunctie in het bedrijfsleven. De autobiografi e van de voormalige CEO van HP legt bloot hoe weerbarstig en seksistisch de obstakels waren op weg naar de top.

Apologie en afrekening. Zelfverheerlijking en rancune. De kleinzerigheid van de verontschuldiging en de gemeenheid van de karaktermoord. Het likken naar boven en het trappen naar onderen. De ingrediënten en motieven voor een mislukte autobiografi e liggen voor de hand. Het vergt van elke autobiograaf stilistische behendigheid en een groot gevoel voor zelfrelativering om zich staande te houden tussen de boobytraps van het genre. Voor de hand ligt het niet, maar toch blijkt Carly Fiorina, geboren als Carla Carleton Sneed, er wonderbaarlijk goed in geslaagd om van haar autobiografie geen rancuneus slagveld te maken.

Carly is juist heel keurig. Zo steekt de auteur van wal met een ietwat obligate ode aan haar ouders, keurig inderdaad. Dat neemt overigens niet weg dat Fiorina en passant ook het nodige lost over de krochten van haar ziel. Fiorina worstelt met haar angsten: ‘…Ik was niet de enige persoon die bang was.’ De lezer weet: hier is een persoon van vlees en bloed aan het woord. Wat de lezer nog niet weet, is hoe lang de weg naar de top zal zijn. Kijk maar hoe bescheiden, om niet te zeggen hoe stuitend onnozel, de ambities van de jonge Carly waren: ‘Ik kon altijd nog een baantje vinden als secretaresse,’ schrijft ze dapper, ‘en dankzij de typelessen die ik op de middelbare school had gevolgd […], kon ik ook nog heel goed typen.’ Carly Fiorina had inderdaad nog een heel lange weg te gaan.

TOCH CEO
Moeders kunnen ontzettend lief zijn en ook trots. Zo ook de moeder van Carly Fiorina die haar dochter, kort voor haar dood, toefl uisterde dat dochterlief het in zich had om CEO van Hewlett Packard te worden. Lief, dat natuurlijk wel, maar ook zo volslagen onrealistisch dat alleen een moeder het kon bedenken. Dat neemt niet weg dat in 1998, het jaar waarin haar moeder overleed, Fiorina inderdaad al een belangrijk deel van haar curriculum had afgelegd. Fortune Magazine riep haar in dat jaar uit tot de meest invloedrijke vrouw van het moment. Voor de baan van CEO van HP is Fiorina gevraagd. Maar na een maandenlange sollicitatieprocedure komt Fiorina tot de conclusie dat zij haar moeder postuum ongelijk moet geven. Er waren zoveel redenen waarom zij nooit CEO van HP zou worden: ze was nooit eerder CEO geweest, ze was ook geen ingenieur. Ze was een buitenstaander en op de koop toe een vrouw. Als ze de overstap zou wagen van Lucent naar HP zou ze bovendien 85 miljoen dollar aan stockopties verliezen. Carly Fiorina werd in juli 1999 aangesteld tot CEO van het legendarische HP en bleef aan in die positie tot aan haar openbaar ontslag op 9 februari 2005.

HOOGTEPUNTEN
Deze autobiografie is een secuur verslag van de weg die Fiorina afl egde en van de vele mensen en perikelen die zij onderweg tegenkwam. Het zijn jaren die gekenmerkt worden door haar sterk groeiend zelfbewustzijn en even formidabel doorzettingsvermogen. Fiorina heeft onwaarschijnlijke zaken meegemaakt in het bedrijfsleven. Eén daarvan is uiteraard de onder haar leiding georkestreerde, maar zeer controversiële overname van Compaq door HP. Het is in het relaas over die overname dat Fiorina een enkele keer de pedalen verliest. Zo krijgt Michael Capellas, de toenmalige CEO van Compaq, meer dan één veeg uit de pan. Michael was volgens Fiorina onbetrouwbaar en contraproductief. Maar over het algemeen beperkt Fiorina zich tot indringende, zij het keurige portretten van oud-collega’s. Alles samen levert dat een ongemeen boeiend boek op van en over één van de meest memorabele vrouwen die het Amerikaanse zakenleven ooit heeft gekend.

Carly Fiorina, Tough Choices, A memoir, 320 pagina’s, Uitgeverij Portfolio (Penguin Group), ISBN 1 59184 133 X, € 24,95