Werkende Belg ligt niet wakker van elektronische identiteitskaart
Hoewel intussen ongeveer elke Belg over een elektronische identiteitskaart beschikt, blijft het gebruik ervan beperkt. Zeker in de werkomgeving laat de doorbraak van de eID op zich wachten. Een beperkte kennis van de mogelijkheden en een gebrek aan vertrouwen zijn de belangrijkste redenen voor de aarzelende houding van de Belgische arbeidsmarkt.
Die bevindingen zijn het resultaat van een onderzoek door Indigov in opdracht van SAP. Zij ondervroegen daarvoor duizend werknemers, verspreid over verschillende lagen van de arbeidsmarkt.
Een eerste opvallende vaststelling: hoewel intussen meer dan 99% van de Belgen een eID bezit, heeft slechts 28,8% thuis een kaartlezer en de nodige drivers om van de digitale mogelijkheden gebruik te maken. En amper 17,7% heeft op het werk de nodige infrastructuur om de eID-kaart te gebruiken.
Ook met de kennis van de eID-kaart is het pover gesteld. Slechts 65% van de bevraagden weet dat je een rechtsgeldige handtekening kan zetten met je identiteitskaart. En slechts de helft weet dat er geen medische gegevens op onze kaart staan. Eén vijfde kent zijn pincode niet en zou ze ook niet terugvinden.
Het gebruik van de eID blijft ook beperkt, maar is wel gevoelig gestegen tegenover de vorige bevraging in 2006. 44% van de bevraagden heeft ooit al zijn kaart gebruikt, in 2006 was dat nog maar 28%. En het gebruik in de werkomgeving is op drie jaar tijd verdubbeld, van 10% naar 20%. Opvallend daarbij is dat een hoger percentage Franstaligen dan Nederlandstaligen hun eID al thuis hebben gebruikt, terwijl het in de werkomgeving net omgekeerd is.
De meest gebruikte privétoepassing is tax-on-web. Meer dan de helft (53,8%) van hen die de kaart al hebben gebruikt, hebben daarmee ook hun belastingaangifte getekend. Ver daarachter volgt het aanvragen van officiële documenten bij het stads- of gemeentebestuur, met 36,9%. In bedrijfscontext wordt de kaart het meest (9,4%) gebruikt om toegang te krijgen tot de computer of tot specifieke toepassingen. Slechts 3,2% van diegenen die de kaart al gebruiken, zetten daarmee elektronische handtekeningen op digitale documenten.
Ook de interesse om de elektronische identiteitskaart in de toekomst te gebruiken, is veel groter voor privétoepassingen dan voor professionele doeleinden. De populairste privétoepassing (het opvragen van documenten bij stads- of gemeentebestuur) geniet sterke interesse bij of wordt reeds gebruikt door 68,7% van de bevraagden. Voor de populairste zakelijke toepassing is dat percentage amper 24,1%.
Het grootste obstakel voor een massaler omarmen van de eID is het gebrek aan vertrouwen in de kaart. Minder dan de helft van de bevraagden heeft vertrouwen in het gebruik van de eID. En amper een vierde denkt dat de kaart voldoende robuust is voor intensief gebruik. Dat laatste is des te opvallender omdat uit tests is gebleken dat de kaart zelfs bij veelvuldig dagelijks gebruik (de getallen variëren van tientallen tot honderden) nog moeiteloos vijf jaar kan meegaan. Daarnaast zijn er ook twijfels over de beschikbaarheid van de kaart: met name de wachtperiode tussen de aanvraag en de beschikbaarheid baart velen zorgen.
SAP, de leverancier van bedrijfssoftware die het onderzoek liet uitvoeren, is er nochtans van overtuigd dat het gebruik van de eID in België de bedrijfsprocessen gevoelig kan vereenvoudigen. Het denkt dan met name aan identificatie (bijvoorbeeld het inlezen van de persoonlijke gegevens van een nieuwe medewerker), authenticatie (voor het beveiligd inloggen op hardware of toepassingen) en elektronische handtekeningen.
Daarom wil SAP België enerzijds de overheid steunen bij het bekendmaken van de voordelen en het wegwerken van de obstakels. En het bedrijf wil ook samen met de partners werken aan gratis software voor het gebruik van de eID in de SAP-toepassingen. Maar men beseft bij SAP dat ook de kost van voldoende beveiligde kaartlezers voor vele bedrijven niet gering is. Exacte cijfers daarover hebben ze nog niet, maar er wordt aan gewerkt.
