Aan welke outsourcing had u gedacht?
De ene outsourcing is de andere niet. In de praktijk doen er verschillende vormen de ronde als u gaat samenwerken met een externe IT-partij. We bekijken de belangrijkste in woord en beeld.
We behandelen hier het hoe en waarom. Hierin kunnen we een viertal modellen onderscheiden, naast het klassieke insourcing waarbij de klant zijn IT dus intern regelt.
We nemen deze vier vormen in detail door. Het vierkantje links op de tekening is telkens de eindklant. Maar de manier waarop die eindklant wordt bediend, zal dus telkens verschillen.
1. Star outsourcing
Star outsourcing is de populairste vorm van outsourcing in ons land. Dit komt grotendeels doordat dit model het meest wordt aangewend voor bodyshopping, het detacheren van mensen voor tijdelijke en afgeleide opdrachten. Maar tegelijk ook de meest vrijblijvende en opportunistische vorm van outsourcing.
Het is namelijk makkelijk om voor elke nieuwe opdracht een nieuwe leverancier (de bolletjes rechts) aan te trekken, en deze later weer af te stoten. Het risico voor u als klant lijkt dus beperkt, zeker op het vlak van human resources en financiën, maar dat geldt ook voor het engagement van uw outsourcer.
Keerzijde van de medaille is dan weer dat deze vorm van outsourcing moeilijk te beheren en evalueren is. Het gaat namelijk om afzonderlijke deals met verschillende partijen met telkens eigen service level agreements of SLA’s. Dit model valt ook moeilijk te managen omdat uw organisatie geen enkele band heeft met de mensen die het werk komen uitvoeren.
“Star outsourcing is eigenlijk ook het by default-model bij uitstek voor outsourcing”, weet Dominique Kindt van Equaterra. “Heel snel zitten bedrijven in een dergelijk model, vaak nog voor ze het zelf beseffen.”
2. Point outsourcing
Point outsourcing wordt ook wel single outsourcing genoemd. Het is van alle vijf modellen vaak de vorm van outsourcing met de hoogste graad van externe werkkrachten. Aangezien het slechts om één externe partij gaat, is de concurrentie tussen de aanbieders binnen het project eerder beperkt.
Point outsourcing komt vooral op de proppen voor het uitbesteden van één bepaalde taak, zoals het ontwikkelen van een softwaretoepassing. Ook bij business process outsourcing of kortweg BPO, duikt het op als één of meerdere specifieke bedrijfsprocessen, zoals financiële of HR-processen, worden uitbesteed.
3. Managed outsourcing
Managed outsourcing kenmerkt zich door de inbreng van een soort van tussenpartij (het blauwe vierkant), die virtueel instaat voor alle diensten, al worden deze effectief geleverd door achterliggende partijen. Sommigen hebben het in deze context ook wel over multi-sourcing.
“Het geheel wordt als het ware opgedeeld in kavels. Een partij neemt dan bijvoorbeeld het netwerk voor zijn rekening, de andere de werkplekken”, vertelt Bart De Ruijter van Metri.
Bij deze manier van outsourcing gaat het namelijk niet zozeer om het inhuren van mensen, maar ligt de focus meer op het projectbeheer als geheel. De partij in het midden kan overigens zowel een externe partij zijn als een interne, bij de klant. In elk geval stelt deze tussenpartij zich als aanspreekpunt en deliverycenter verantwoordelijk.
In veel gevallen is er in dit model effectief slechts één contract tussen deze tussenpartij en de klant. Al zal er in sommige gevallen wel een rechtstreeks contract zijn tussen de klant en een achterliggende partij, bijvoorbeeld voor softwarelicenties. Vaak opteren klanten voor deze vorm, zodra ze inzien dat star outsourcing voor hen niet helemaal naar behoren functioneert.
4. Consortium
Een laatste vorm van outsourcing is het consortium, wat een samenwerkingsverband is tussen outsourcingpartijen. Bij een consortium staat de partij die de diensten aan mekaar rijgt eveneens in voor het zelf leveren van de dienst. Vaak focust zo’n consortium zich op een gelijkaardige industrie en kan het rekenen op schaalvoordelen doordat het zijn diensten ook aanbiedt aan andere klanten binnen dezelfde industrie.
Het consortium EDS-Telindus (nu HP-Belgacom) is hier een voorbeeld van. “Consortia zijn eerder schaars in België en toch vooral geschikt voor heel grote projecten”, aldus De Ruijter. “De regie van het outsourcingproject wordt verzwaard en de klant stuurt die regie toch best zelf.”
Een variant op het consortium is de joint venture, waarbij de klant zelf instapt en ook zelf mee voor de aflevering instaat. Een voorbeeld van een joint venture was en is Fin-Force, een samengaan tussen KBC, DZ Bank, Rabobank en EDS (nu HP), die zelf de markt optrekken.
