Huawei P10 Plus review: snel moe

‘Voorzichtig’ noemden we de Huawei P10. De Chinese fabrikant bleef bijzonder trouw aan de succesformule van de P9 en leek meer te consolideren dan te innoveren. Wat voor de P10 geldt, gaat ook op voor zijn grote broer. De P10 Plus is allesbehalve een revolutionair toestel. Huawei gaat voor degelijkheid in een ongeïnspireerd jasje en levert zo een premiumtelefoon af die moeilijk kan opboksen tegen dat andere Huawei-vlaggenschip: de Mate 9.

Krachtige binnenkant

De ingewanden van de P10 Plus zijn vrijwel identiek aan die van de P10 en de Mate 9. Een Kirin 960 System-on-a-Chip (SoC) van de hand van Huawei en HiSilicon drijft de smartphone aan. Wij testten een P10 Plus met 128 GB aan intern geheugen en 6 GB aan RAM. Dat is 2 GB meer dan de gewone P10 en de Mate 9, al merk je daar in de praktijk vrijwel niets van. Ook in de testscores levert het extra RAM-geheugen geen significant voordeel op. Logisch: zelfs wie actief multitaskt op zijn smartphone loopt niet snel tegen de limiet van het werkgeheugen aan.

Dat de P10 Plus zowel in de praktijk als volgens de tests op hetzelfde niveau presteert als de Huawei-concurrentie, hoeft dan ook niet te verbazen. Met de Kirin 960 heeft Huawei een erg krachtige SoC in handen als het op productiviteit aan komt. Samsungs nieuwste Exynos 8895 in de Galaxy S8 is krachtiger, maar daar zal je als gebruiker niet zo veel van merken.

Grafisch moet de Kirin wel onderdoen voor de concurrentie. In de P10 Plus combineert Huawei de chip met een 5,5 inch WQHD-display. De 2.560 x 1.440-resolutie vraagt meer van de grafische chip en dat komt duidelijk naar boven in de testscores. Onze grote P10 doet het minder goed dan de full HD-concurrentie van Huawei zelf en laat bovendien andere WQHD-telefoons van de concurrentie aan zich voorbij gaan.

Haarscherp

We mogen ons natuurlijk niet blind staren op cijfertjes. De SoC is ruim krachtig genoeg en het toestel bolt ondanks de hoge resolutie erg vlot. Een WQHD-scherm is één van die dingen waarvan de meerwaarde bedenkelijk is tot je de resolutie gewoon bent. Dan kan je niet meer terug. In vergelijking met de P10 en de Mate 9 heeft de P10 Plus een scherper scherm waar vooral tekst meer tot zijn recht komt. Huawei vertrouwt op LCD-technologie boven Amoled, maar daar merken we weinig van. De P10 Plus heeft heldere kleuren en een mooi contrast met diepe zwarten.

De smartphone ondersteunt ondanks de resolutie geen Google Daydream. Die ondersteuning kan in de toekomst nog komen al bestaat de kans dat de grafische chip van de Kirin 960 niet goed genoeg is.

De P10 Plus draait net als de P10 Huaweis eigen EMUI 5.1-schil bovenop Android 7.0 Nougat. Ook dit toestel heeft een vingerafdruksensor vooraan die optioneel dienst doet als alles-knop. Kort tikken op de knop interpreteert de telefoon als ‘vorige’, iets langer drukken, brengt je naar het hoofdscherm en een swipe-beweging activeert het multitask-scherm. Na een korte leercurve vragen we ons af waarom andere fabrikanten nog op drie toetsen vertrouwen.

EMUI

EMUI 5.1 is de beste versie van Huawei’s eigen Androidschil tot nu toe. De meeste standaardthema’s zijn uitgesproken Chinees in hun ontwerp, maar je vindt vast wel een grafische schil die je bevalt. Huawei laat je sinds de Mate 9 toe om de App-schuif aan je hoofdscherm toe te voegen zodat je niet meer verplicht bent alle geïnstalleerde applicaties op één van de hoofdschermen te droppen. De Chinezen beseffen steeds meer dat ze geen iPhones maken en dat juichen we toe. In dagelijks gebruik verschilt de P10 Plus weinig van de P10. De Mate 9 loopt voorlopig nog een EMUI-versie achter en dat is beslist een nadeel.

Naast formaat en schermresolutie heeft de P10 Plus nog een laatste troef in handen die de meerprijs van 150 euro tegenover zijn kleine broer moet rechtvaardigen: de dubbele camera. Zowel de P10 als de P10 Plus hebben een 12 megapixel-hoofdcamera met daarnaast een 8 megapixel-hulpcamera die extra informatie over licht en scherpte opneemt. Eigenaars van de P10 moeten echter tevreden zijn met een f2.2-diafragma, wat de lens aanzienlijk minder lichtsterk maakt dan de meeste toestellen in de premium-prijsklasse. De P10 Plus krijgt een f1.8-diafragma mee en dat merk je meteen wanneer je beide camera’s tegenover elkaar zet in situaties met weinig licht.

Autonomie

Huawei voorziet de P10 van een 3.750 mAh-batterij. De P10 moet het met 3.200 mAh doen, terwijl de Mate 9 maar liefst 4.000 mAh meekrijgt. In theorie volstaat de capaciteit van de batterij ruimschoots voor een fantastische autonomie. In de praktijk slaat dat tegen. Je kan de P10 Plus een werkdag lang gebruiken zonder een battery pack op zak; niet meer. Wie op vrijdag de bloemetjes wil buiten zetten, moet voor zijn vertrek de P10 even aan het stopcontact hangen

Voor een splinternieuwe smartphone stelt de autonomie best teleur. Wil je de P10 Plus drie jaar gebruiken, wat toch geen dwaze eis is gezien het prijskaartje, dan vrezen we dat je na verloop van tijd wel eens zal vloeken op de autonomie.

De bevindingen in de praktijk stroken met de cijfers van onze batterijtests. De P10 Plus doet het slechter dan de gewone P10 en kan niet tippen aan andere WQHD-smartphones, zoals de Galaxy S7. Wanneer je 749 euro voor je telefoon vraagt, is best goed ruimschoots onvoldoende. De autonomie van de Mate 9 is in vergelijking vele malen beter en dat maakt de teleurstelling des te groter. Op het vlak van batterijleven zet Huawei met de P10 Plus een stap achteruit.

We vinden de Huawei P10 Plus best een goede telefoon, maar beslist geen spannende. Huawei doet wat het moet, behalve dan wanneer we naar de autonomie kijken. De kleinere en goedkopere P10 vinden we een interessantere keuze wanneer je toekomstige smartphone iets kleiner mag zijn. Wie aanklopt bij Huawei op zoek naar een groot scherm, kan beter met de Mate 9 naar huis gaan. De grootste troef van de P10 Plus is de lichtgevoelige dubbele camera. Daarvoor heeft Huawei niet echt een alternatief in huis. Als die camera de doorslag geeft, zet dan een centje opzij om in de nabije toekomst een battery pack te kopen.