Review Honor 20: mee met de trends
Op dit moment kan ik niet anders dan een disclaimer te geven aan het begin van deze review. Door de handelsoorlog tussen de VS en China heeft Huawei een paar donkere weken achter de rug. Op het moment van schrijven is het nog niet duidelijk hoe roos- of donkerkleurig de toekomst van het bedrijf is. Aangezien Honor het dochtermerk van Huawei is, krijgt het dezelfde behandeling, waardoor het eveneens onduidelijk of de Honor 20 nog in de verkoop zal gaan. Je kan hem op dit moment reserveren bij bol.com en Coolblue geeft aan dat hij niet in voorraad is. Toch heb ik de rest van deze review geschreven zoals voor eender welke andere smartphone door te kijken naar het toestel op zich en de problemen bij Huawei/Honor buiten beschouwing te laten. Bij deze zijn hier mijn oordeel over de Honor 20.
Meer van hetzelfde
Als je de Honor 20 bekijkt, dan zijn er twee dingen aan het design die opvallen. De voorkant met de punch-hole camera linksboven in het scherm is overgenomen van de Honor View20 die in januari is gelanceerd, terwijl de achterkant met de drie opeengestapelde camera’s sterk lijkt op die van de Huawei P30 die ook eerder dit jaar is verschenen. De Honor 20 is daarnaast iets kleiner dan de View20 met een schermgrootte van 6,26 inch. Waar de Honor View20 naar mijn mening iets te groot was en niet altijd comfortabel te gebruiken was met een hand, is dit bij de Honor 20 wel zo. Die paar millimeters minder maken hier een duidelijk verschil.
Daarnaast zien we eveneens een Full HD-resolutie van 2340 x 1080 pixels en een lcd-scherm. Aan de ene kant is het wat teleurstellend om te zien dat Honor op deze resolutie blijft hangen, aangezien Samsung een hogere kwaliteit aanbiedt en daar nog een OLED-scherm aan toevoegt. Maar aan de andere kant is deze kwaliteit nog steeds prima voor de schermgrootte van een smartphone en een van de redenen waarom de prijs van de Honor 20 zo laag ligt in vergelijking met de concurrentie. Zoals we vaker zien bij Honor en Huawei is er hier vooraf een screenprotector aangebracht en zit er een doorzichtig hoesje bij in de doos voor extra bescherming. Net zoals bij de Honor View20 krijg je hier ook te maken met de nodige hoeveelheid bloatware. De vingerafdrukscanner bevindt zich echter op een andere plaats, namelijk in de ontgrendelknop en werkt ook hier enorm snel en accuraat.
Onder de motorkap
Als we een kijkje binnenin nemen, dan zien we wederom enkele oude bekenden terug. Net zoals het instapmodel van de View20, heeft de Honor 20 een RAM-geheugen van 6GB, wat vandaag de dag voldoende is voor eender welke software, en een interne opslag van 128GB. De processor is ook een van de beste op de markt, een Kirin 980 uit de fabrieken van Huawei, en gaat moeiteloos om met eender welke taak. Wisselen tussen apps gaat enorm vlot, zelfs bij het wisselen van de ene zware game naar de andere. Ook de meest veeleisende games, zoals het populaire Fortnite en Arena of Valor, leveren geen enkel probleem op en zijn vlot speelbaar op de hoogste kwaliteit.
Qua prestaties is er, zoals verwacht, niets aan te merken op de Honor 20. Als doorwinterde gamer (of fotograaf) kan 128GB aan interne opslag weliswaar niet altijd voldoende zijn. Hier volgt dan ook het slechte nieuws: je kan geen geheugenkaart invoeren om de opslag verder uit te breiden. Een ander belangrijk onderdeel is natuurlijk de batterij. In dit geval krijgen we exemplaar van 3.750 mAh. Ik haalde bij intensief gebruik steeds het einde van de dag en bij gemiddeld gebruik is het mogelijk om twee dagen rond te komen. Draadloos opladen is niet mogelijk, maar snelladen via USB-C is wel aanwezig, waardoor je in een halfuur weer ongeveer de helft van het batterijvermogen kan hebben. Die USB-C-aansluiting is jammer genoeg de enige aansluiting die je zal terugvinden in de Honor 20. Er is dus geen 3,5mm-aansluiting voor een hoofdtelefoon aanwezig. Gelukkig zit er wel een tussenstuk bij in de doos, maar dit is om meerdere redenen heel onhandig hier – en de witte kleur past ook niet bij de blauwe smartphone. Omdat draadloos opladen geen mogelijkheid is, kan je bijgevolg niet tegelijk de smartphone opladen en naar muziek luisteren met een bedrade hoofdtelefoon.
Camerakunsten
Tot slot volgt het pronkstuk (of de pronkstukken) van de Honor 20, zijn camera’s. We zien hier in totaal vijf camera’s: een punch-hole selfiecamera vooraan en vier camera’s achteraan. De selfiecamera vooraan is de meest eenvoudige van ze allemaal met een 32MP-lens en een diafragma van f/2.0, wat zorgt voor haarscherpe selfies, ook bij weinig licht. Er is eveneens een portretmodus aanwezig waarmee je de achtergrond kan vervagen. Ook de portretmodus is heel accuraat en weet precies waar hij de achtergrond moet vervagen, ook bij moeilijkere opstellingen. Het is jammer genoeg alleen mogelijk om portretmodus te gebruiken bij personen (dit geldt ook voor de camera’s achteraan) en niet bij voorwerpen, maar de resultaten mogen er absoluut zijn. Het verhaal van de camera’s achteraan is daarentegen uitgebreider: we krijgen een 48MP-hoofdcamera met een diafragma van f/1.8, een groothoeklens (117°) van 16MP met een f/2.2 diafragma, een 2MP-camera voor dieptezicht (foto’s met vervaagde achtergrond) en een andere 2MP-camera voor macrofotografie (foto’s vanop enkele centimeters van het onderwerp). Er ontbreekt hier echter optische beeldstabilisatie. De Honor 20 moet het doen met elektronische beeldstabilisatie met behulp van AI, wat over het algemeen voor minder goede resultaten zorgt. Bovendien is er artificiële intelligentie aanwezig in de camera’s die je helpt (of toch probeert te helpen) bij het fotograferen.
De hoofdcamera springt er hier met kop en schouders bovenuit met nog enkele extraatjes: een AI Ultra Clarity Modus voor prachtige landschapsfoto’s en de Light Fusion techniek waardoor nachtfotografie ongeziene hoogtes zou bereiken. De prestaties van de hoofdcamera zijn grotendeels vergelijkbaar met die van de View20. Het verschil zit hem vooral in de extraatjes die de andere lenzen mogelijk maken. Het handige is dat de groothoeklens automatisch wordt geactiveerd door de AI. Toen ik een landschapsfoto wou nemen, gaf de camera mij automatisch de melding of ik wou wisselen naar de groothoeklens voor een beter resultaat, en dat resultaat was ook daadwerkelijk beter.
Foto’s met de macrolens neem je dan weer best vanop 4 cm afstand, maar daar blijft het wel moeilijk om te focussen op het onderwerp door het gebrek aan autofocus. De achtergrondvervaging werkte eveneens goed. De scèneherkenning in combinatie met AI werkte ook nauwkeurig en gaf telkens goed aan wat het onderwerp op mijn foto’s was. Een klein nadeel: bij natuurfoto’s (en vooral de kleur groen) gaat de nabewerking soms iets te ver waardoor de foto’s er onrealistisch en getekend gaan uitzien, maar die optie kan je makkelijk deactiveren door een tik op het scherm. Als allerlaatste is er nog de nachtfotografie. Door de Light Fusion techniek in combinatie met AI kan je ook bij heel weinig licht nog goede foto’s nemen. Ikzelf vind echter dat nachtfoto’s zonder de nachtmodus er iets beter en vooral echter uitzien. De nachtmodus weet dan wel het weinige licht optimaal te benutten om meer detail naar voren te halen, maar vaak zorgt dit, net zoals de nabewerking, voor een eerder onrealistisch beeld. Bovendien is het moeilijk om de foto’s met de nachtmodus gefocust te maken, aangezien er voor het nemen van de foto geen duidelijk punt is om op te focussen.
