Review Nissan Leaf: Als elektrisch rijden je lief is

Om te beginnen: de Nissan Leaf was in 2019 de elektrische wagen van het jaar. Na zijn lancering in 2010 werd de Leaf de best verkochte elektrische wagen van Europa. De eerste versie van de huidige Leaf kwam met een 24 kWh batterij waarmee je in de praktijk iets meer dan 100 kilometer kon rijden. Volgens het bedrijf zou de wagen zo’n 175 kilometer moeten halen maar verschillende ervaringen toonden iets anders. Het ging hier natuurlijk nog maar om een eerste versie. In 2016 dan bracht Nissan na lang wachten een tweede versie op de markt. Dit keer met een 30 kWh batterij waarmee je volgens de autobouwer 250 kilometer ver kon rijden. In 2013 kwam er nog een soort tussenmodel op de markt maar de verbeteringen waren puur praktisch. Zo werd er wat gesleuteld aan de kofferruimte, regeneratie van de elektrische motor en werd de interieurverwarming iets zuiniger. 

Wij mochten aan de slag gaan met het 2019-model. Deze is voorzien van een vernieuwd infotainmentsysteem en voor het eerst biedt Nissan ook de keuze uit een 62 kWh-batterij naast de bekende 40 kWh-batterij. Er wordt ook verder ingezet op connectiviteit met de nieuwe NissanConnect EV-app. Via die applicatie kan je allerlei basishandelingen uitvoeren, zoals het raadplegen van de actieradius en je auto laten voorverwarmen.

Uitstraling

De eerste reactie is vaak heel eenvoudig: “Dat is echt geen mooie wagen, waarom zijn elektrische wagens altijd zo lelijk?” En begrijpelijk. De Nissan Leaf is inderdaad niet moeders mooiste. Met zijn typische look lijkt hij wat uit proportie. Vooraan gaat hij redelijk steil naar beneden, terwijl de achterkant met zijn poep omhoog gaat. Maar dat is niet alles, de vormgeving van de lichten, de uitstraling van de velgen en de keuze voor een twee-kleuren-palet maken de wagen er niet echt de knapste op. Ook binnenin zijn er enkele vreemde keuzes gemaakt. Dan hebben we het bijvoorbeeld over de knoppen voor de zetelverwarming. In plaats van een moderne knop, betreft het een ouderwetse schakelaar. Het zijn het soort knoppen die we verwachtten in een wagen van tien jaar geleden, maar zeker niet in een high-tech EV. Maar, dat moeten we door de vingers kunnen zien. De Leaf heeft namelijk heel wat in petto, dat ontdek je verder in deze bespreking. 

Het uiterlijk is dan misschien niet iets om omstaanders jaloers mee te maken, maar praktisch is hij dat zeker wel. In tegenstelling tot bij de meeste wagens, zit de laadpoort vooraan (in de motorkap). Dat zorgt ervoor dat je gewoon op de laadpaal af kunt rijden, in plaats van je in rare hoeken te moeten manoeuvreren. De laadpoort open je eenvoudig via een speciale knop op de sleutel. Toch was het fijn geweest als we de laadpoort ook konden openen door er bijvoorbeeld simpelweg op te duwen. Het bespaart je weer een extra handeling.  

De koffer is voldoende voor een stadswagen, maar wie voor het (heel degelijke) Bose-audiosysteem kiest, zal er vrede mee moeten hebben dat er een gigantische akoestische subwoofer van Bose in de koffer zit verwerkt. Je kan de zetels van de achterbank uiteraard wel platleggen om de kofferruimte uit te breiden, maar zo komt er een enorm hoogteverschil tussen de achterbank en de koffers.

Onder de motorkap

Wat zit er nu onder de motorkap van deze liefdevolle Nissan? Zoals vermeld reden wij met de e+ 62 kWh versie. Dat betekent dat onze wagen een vermogen had van 217pk en een maximum koppel van 340 Nm. Het batterijpakket aan boord bezit 288 batterijcellen die samen voor 385 km actieradius moeten zorgen. De Nissan Leaf wordt in elke uitvoering door beide voorwielen aangedreven en heeft uiteraard een automatische koppel.  

Zoals je misschien wel al doorhebt is de Nissan Leaf geen sportieve elektrische wagen. En dat hoeft ook helemaal niet. In 6,9 seconden ga je van 0 naar 100 km/h. Meer dan genoeg om de nodige inhaalbewegingen op de snelweg te maken en om mee te zijn met de rest. Want hoe sneller je kan accelereren, hoe sneller de batterij energie verliest. En laat dat nu net het belangrijkste punt van een elektrische wagen zijn. Daarover gesproken, op papier haalt de Leaf zo’n 385 kilometer actieradius binnen WLTP-normen. Bij de meeste wagens ligt de praktische autonomie altijd lager, maar als het op eerlijkheid aankomt zit de Nissan Leaf zeker goed. Een kleine 400 kilometer is in de praktijk ook zeker haalbaar. Daarmee bewijst de Leaf dat het een elektrische wagen is in hart en nieren.

Uitrusting

De wagen doet flink zijn best om je veilig te houden, zelfs in die mate dat het behoorlijk vervelend wordt. Zo weerklinkt er standaard bijvoorbeeld een luid gepiep in de auto wanneer je te snel rijdt. Op zich geen slechte functionaliteit, maar de snelheidsweergave klopte niet altijd in de wagen, waardoor er soms 50 km/u werd aangegeven waar je 70 km/u mocht en vice versa. Ook begon de wagen meteen te piepen wanneer je de bebouwde kom binnenreed, waardoor je niet eens de tijd had om rustig af te remmen. Een andere veiligheidsfunctionaliteit is die van de rijstrookdetectie. Merkt de wagen dat je te dicht bij de wegmarkeringen komt, dan klinkt er een geluidssignaal en begint het hele stuur te trillen. Het is enorm schrikken en aangezien we geen hartaanval wilden krijgen tijdens onze testsessie, schakelden we bovenstaande functionaliteiten dus al snel uit.  

Zoals het een moderne elektrische wagen betaamt, beschikt ook de Leaf over de mogelijkheid om autonoom te rijden (ProPilot). Concreet volgt de wagen dus je voorgangers via de adaptieve cruise control en daarnaast stuurt hij ook automatisch bij. Over het algemeen werkt dat autonoom rijden best betrouwbaar op rechte wegen (waar de Kia e-Niro bijvoorbeeld al veel moeilijkheden mee had), maar in bochten kwamen we vaak te dicht tegen het kruisende verkeer waardoor we toch met een bang hartje in de wagen zaten. Die functionaliteit gebruik je doorgaan echter enkel in de file en op autosnelwegen, en in die scenario’s lijkt de wagen prima te presteren.

Rijcomfort

Ook op de baan presteert de Nissan Leaf bovengemiddeld. Een goede wegligging, grote draaicirkel en een vlotte acceleratie maken de rit er een stuk plezanter op. Toch zijn er een aantal puntjes die het comfort in de wagen dan weer minder maken. Vooral Thibault had het met zijn lengte moeilijk om een comfortabele rijpositie te vinden. Dat is bijvoorbeeld te wijten aan het feit dat het stuur niet uittrekbaar is. Er is dus geen andere optie dan je zetel zo laag mogelijk te zetten en vervolgens zo dicht mogelijk bij je stuur te gaan, maar toch zat je ofwel te ver van het stuur, ofwel met je benen tegen het stuur. Ook kon de stoel überhaupt niet zo laag, waardoor je steeds hoog bleef zitten en de achteruitkijkspiegel vaak in je gezichtsveld zat. Voor grote mensen is de achterbank ook niet meteen comfortabel te noemen, want je zit al snel met je hoofd tegen het dak.

Verdict

De Nissan Leaf is op veel manieren een pionier op het vlak van elektrisch rijden, maar blijft iets te veel vastklampen aan zijn design van tien jaar terug. Niet alleen het uiterlijk is behoorlijk gedateerd, maar ook in het interieur werden er een paar ouderwetse (en goedkope) keuzes gemaakt. Niettemin is het een enorm degelijke elektrische wagen die je een aangename rijervaring en verrassend hoge actieradius biedt.