Yamaha YH-E700B review: gaan draadloos en audiofiel samen?
Yamaha bleef jarenlang afzijdig op de markt van (over-ear) hoofdtelefoons. Niet geheel verrassend: het doelpubliek van de Britse audiofabrikant wordt geschaard onder de categorie ‘audiofiel’. Draadloos en audioliefhebbers zijn twee woorden die je niet snel kan verbinden. De laatste jaren lijkt het daar wel stilaan van terug te komen. Eerst met een reeks in-ear hoofdtelefoons, en stilaan steeds meer on- en over-ear modellen. Zo ook de YH-E700B die we voor deze test kregen toegezonden.
Het is alvast niet het duurste paar dat Yamaha ooit uitbracht. Die award komt toe aan de YH-E700A die alweer twee jaar geleden uitgebracht werd, en een prijskaartje van 399 euro droeg. Voor de YH-E700B betaal je nu zo’n 349 euro. Verwacht wordt dat die prijs na verloop van tijd wel zal dalen, net zoals bij concurrenten van Sony (WH-1000XM5) en Bose (700).
Bijzonder over-ear ontwerp
Yamaha’s YH-E700B is duidelijk gericht op gebruikers die een onopvallend ontwerp verlangen. Je kan de hoofdtelefoon krijgen in twee kleuren: zwart en goud, waarbij de materialen steeds in mat plastic zijn uitgevoerd. Enkel het scharnier – dat een soort geborsteld aluminium moet nabootsen – en het verstelmechanisme zijn gemaakt van metaal. Verder is de hoofdband gemaakt van nepleer.
Zoals gezegd valt het design niet echt op. Ook het Yamaha logo is niet meteen van het ‘in het oog springende’ soort. Ons kan dat wel smaken. Wat ons wel negatief opviel toen we de hoofdtelefoon voor het eerst uit de doos namen is het gewicht. Met 335 gram is het één van de zwaarste over-ear hoofdtelefoons van dit moment. Ter vergelijking: de WH-1000XM5 weegt 250 gram.
Eveneens markant is het ovale ontwerp van de earcups. Ook Sony koos met de XM5 voor een meer ovaal ontwerp, nochtans wel veel minder prevalent dan met Yamaha’s hoofdtelefoon. Daardoor is er in de praktijk ook fors minder ruimte dan bij reguliere over-ear hoofdtelefoons. Mijn oren zijn aan de grote kant en daar is eigenlijk geen plaats voor terwijl ik bij Sony (of Bose/Sennheiser) met gemak ‘in de hoofdtelefoon pas’.
Draagcomfort niet ideaal
Die punten markeren wat mij betreft ook meteen de grootste nadelen. Hoewel Yamaha voldoende padding aanbracht op de YH-E700B, zowel bij de earcups als hoofdband, begon het gewicht mij na 2 tot 3 uur toch wel behoorlijk te storen. Na verloop van tijd begon het zelfs pijn te doen. Ons hoofd is nu eenmaal niet gemaakt om zulke gewichten te dragen, zeker toch niet als het gewicht vooral op je schedel terechtkomt.
Wat het dragen van de hoofdtelefoon nog iets minder comfortabel maakte was dus het smalle over-ear gedeelte. Of, nu ja: eigenlijk hoeven we dat geen over-ear te noemen. Steeds als ik de YH-E700B droeg, vielen de earpads over mijn oren. Soms gebeurde het nog wel dat één zijde van mijn oren in de earcaps viel. Ideaal is dat echter niet gezien de hoofdtelefoon dan achter je oren drukt.
Pauzeert je muziek (…te vaak)
Ook loopt de temperatuur flink op als je de hoofdtelefoon zo draagt, en lijkt de hoofdtelefoon soms te beslissen dat je hem niet meer draagt. Hij stopt dan zelf ineens met het spelen van muziek terwijl hij nog wel degelijk op mijn hoofd staat. Net als menig ander high-end hoofdtelefoon bevat deze YH-E700B namelijk een draagsensor. Die kan muziek stopzetten als je de hoofdtelefoon afzet. Door het vreemde over-ear ontwerp werkt dat echter een groot deel van de tijd niet, of zeer sporadisch.
Bediening met knoppen
We zijn ook niet meteen te spreken over de bediening van de Yamaha-hoofdtelefoon. In totaal zijn er vier knoppen aanwezig, waarvan twee voor het volume, één voor ANC en de powerknop. Moet je enkel het volume wijzigen dan is het vrij eenvoudig (steeds een klik op een van beide knoppen). Een nummer vooruitspoelen is al lastiger. Je moet de +-knop voor volume dan één seconde indrukken – een ontelbaar keer lukte dat echter niet en ging het volume enkel naar standje ‘oorverdovend’.
Vergeleken met Sony’s, Bose’s en Sennheisers touchbediening voelt het gewoon minder intuïtief. Zodra ik moet beginnen wriemelen met mijn hoofdtelefoon, bedien ik hem wel vanaf mijn telefoon. Dat geldt ook voor de bediening van ANC, waarvoor dus ook een knop aanwezig is. Bij het indrukken van die knop weet je echter nooit naar welke stand je overstapt; in tegenstelling tot andere over-ear hoofdtelefoons wordt dit namelijk niet aangegeven met tekstuele geluidssignalen.
Ongebalanceerde geluidweergave
Gezien Yamaha in eerste plaats apparatuur maakt voor audioliefhebbers, waren de verwachtingen hoog gespannen. In de praktijk bleek de geluidsproductie echter fors tegen te vallen. Ik zou de audio gerust als ‘saai’ en ‘ongebalanceerd’ kunnen omschrijven. Bij het luisteren naar mijn favoriete tracks had ik het gevoel dat alle dynamiek was verdwenen. Vooral instrumenten klinken geplet.
Stemmen zijn daarentegen juist flink geboost, tot het onnatuurlijke aan toe. Tegelijk ontbreekt de nodige bass om pop, rap, jazz en andere muziekgenres kracht bij te zetten. Volgens Yamaha helpt de True Sound functie bij een natuurlijkere geluidsweergave. Het geluid moet klinken zoals artiesten de klanken bedoeld hadden. Het lijkt mij echter niet dat muzikanten zulk niet-dynamisch – zeg gerust saai – geluid willen horen.
Vergeleken met hoofdtelefoons als de WH-1000XM5 van Sony mis ik ook ruimtelijkheid. De boost van het middensegment lijkt daarvoor simpelweg te veel ruimte in beslag te nemen. Met een EQ is het geluid wel meer op smaak te brengen. Perfect kunnen we het echter niet noemen, zeker als je liever niet aan de EQ sleutelt.
ANC presteert afdoende
Zoals het een high-end hoofdtelefoon betaamt is de YH-E700B uitgerust met ruisonderdrukking. Die ANC presteert wat ons betreft afdoende. Omgevingsgeluiden zijn veel minder aanwezig en zachtere geluiden, waaronder de airco of motoren van een bus, zijn vrijwel niet te horen. Stemgeluiden kun je nog wel goed waarnemen. Als ANC voor jou ontzettend belangrijk is, word je beter bediend door de WF-hoofdtelefoons van Sony of Bose’s Noise Cancelling Headphones 700.
Ook de Ambient Sound-functie is prima maar niet ‘verrassend’ te noemen. Gesprekken moet je niet willen voeren als je deze hoofdtelefoon draagt. Voertuigen om je heen zijn daarentegen wel goed te verstaan. Je kan ze dus gerust dragen als je eens gaat wandelen maar wel wil weten wat er precies in je omgeving gebeurt.
Monopoint-verbinding
Waar de hoofdtelefoon wel weet te verrassen is de batterijduur. Op één lading moet je het tot 32 uur volhouden. Zo ver kwamen wij niet op ANC. Desalniettemin kun je met gemak zo’n 25 tot 28 uur halen. We zaten daarvoor wel vooral binnenshuis of op kantoor, met slechts enkele uren op drukke plekken in het OV. Desalniettemin is het een batterijduur die volstaat. Sennheiser pakt hier nog wel de leiding, met een batterijduur die de 50 uur aantikt op zijn Momentum 4 Wireless.
Wat wel écht een gemis is, is het ontbreken van multipoint-verbindingen. Hij kun dus één verbinding tegelijk aanhouden. Wij wisselen regelmatig tussen twee apparaten en dan begint dat toch ergens te irriteren. We moeten dan namelijk steeds handmatig de verbinding verbreken en opstarten. Ook dat zien we regelmatig beter op andere high-end over-ear hoofdtelefoons: zowel Sony’s WH-1000XM5 als de Momentum 4 ondersteunen wél multipoint.
Eindoordeel
Yamaha mengt zich met de YH-E700B in de strijd tussen Bose, Sennheiser en Sony. In die strijd mist het merk nog de verfijning die de concurrentie wel biedt. De audio-ervaring voelt ook wat saai aan; het geheel mist de dynamiek die andere over-ear hoofdtelefoons wel bieden.
Ook is de bediening niet altijd intuïtief en valt de ruisonderdrukking tegen als je deze vergelijkt met andere modellen in dezelfde prijsklasse. Juist die prijs zorgt er nu ook voor dat we de hoofdtelefoon niet direct kunnen aanraden. Tenzij je heel graag een Yamaha-hoofdtelefoon koopt, raden we liever de WH-1000XM5, Momentum Wireless 4 of Noise Cancelling Headphones 700 aan. Dan bespaar je mogelijk zelfs nog wat geld – die modellen zijn vaak aan een lager prijspeil verkrijgbaar dan de 349 euro van de Yamaha.
