Cortina E-Lett review: te veel hype, te weinig fiets
Cowboy, VanMoof, Tenways en dus nu ook Cortina richten zich elk op de moderne, hippe consument. Althans, dat wil het Nederlandse dochtermerk van fietsleverancier Kruitbosch proberen met zijn E-Lett. Verrassend is het alvast niet – Cortina staat bekend om zijn hippere, op scholieren gerichte fietsen. De E-Lett bouwt daarop verder en brengt zulk modern en robuust design naar een elektrische fiets.
Qua ontwerp heeft de E-Lett trekjes van fietsen van Cowboy, VanMoof en Tenways. Zo is het frame een vloeiend geheel met strak afgewerkte naden. Ook valt direct op dat de accu niet uitneembaar is, dat de motor in het achterwiel werd verwerkt én dat vering in de voorvork ontbreekt. Daarmee moet de E-Lett een ideale fiets zijn voor in het stadsverkeer. Of wij hem daar ook zo geschikt voor vinden, zochten we voor je uit in onze e-bike-testcycli.
Elektrische studentenfiets
Kijken we naar het ontwerp, dan doet dit ons denken aan een kruising tussen een VanMoof- en een Cortina-schoolfiets. De strakke lijnen en nette afwerking van de E-Lett kunnen we echt wel smaken. Dat geldt ook voor de verlichting die zowel aan de voor- als achterzijde in het frame verwerkt zit. Het scheelt weer een gebroken of verbogen lamp als je de E-Lett in een openbare fietsenstalling parkeert. Veel duurdere e-bikes hebben lampen gemonteerd aan het stuur. Als daar ooit een fiets tegenaan valt, loop je best direct naar de fietsenwinkel om een nieuwe te laten monteren. Bij de E-Lett hoef je je daar minder zorgen over te maken.
Verder geldt ook het mantra ‘wat er niet opzit, kan niet kapot’. De e-bike beschikt bijvoorbeeld niet over een scherm om details als snelheid en afgelegde afstand van af te lezen. Vering in de voorvork? Nee, ook die vind je hier niet (en kan dus niet kapot). Wat de duurzaamheid ook nog eens naar een hoger plan tilt is de riemaandrijving van de E-Lett. De carbonriem van Gates vereist geen onderhoud – perfect voor degenen die het liefst zo min mogelijk stilstaan bij de werking van hun fiets.
Armen als vering
Het concept van een reguliere, basic stadsfiets (zonder vering) is ons allemaal wel bekend. Dat concept heeft Cortina nu ook toegepast op de E-Lett. Dat houdt dus in: geen vering én geen versnellingen. Na enkele honderden kilometers te hebben afgelegd met de E-Lett zijn we daar zelf niet ontzettend fan van. Zeker het ontbreken van goede vering heeft ons (en onze armen) wel parten gespeeld. Alle klappen die normaal verwerkt worden door de vering, zijn nu voor rekening van je armen. Op reguliere snelheden voor een stadsfietsen is dat wat ons betreft nog niet zo’n punt. Eenmaal je e-bikesnelheden meerekent, is dat een ander verhaal.
Het ontbreken van enige versnellingen is daarnaast echt een kopzorg als je van heuvels afrijdt: je moet je benen stil houden of je trapt in het oneindige. Nu zal je in een stad niet zo snel (veel) heuvels tegenkomen, maar eenmaal je tussen steden of dorpen (of in de natuur) rijdt, kan je ze niet meer ontwijken. Goed om mee te wegen is dat dit wel vooral een elektrische stadsfiets moet zijn.
Op dat vlak weet de fiets wel een fijne zithouding te bieden (meer rechtop) en ook het zadel is voldoende comfortabel voor korte ritten. Een rit van een uur is eigenlijk wel net iets te lang: we kregen dan steeds last van ons zitvlak. Moet je lang fietsen binnen de stad? Of fiets je veel over kasseien? Overleg dan zeker of je een geveerde zadelpen kan laten installeren voor extra comfort.
Rijervaring
Ben je een sportieveling? Kijk dan maar beter elders. Daar is deze fiets namelijk specifiek niet op gericht. Ook als je een snelheidsrecord op de weg wil verbreken, moet je niet bij Cortina’s E-Lett zijn. Onder de streep zien we de fiets vooral als no-nonsense-vervoermiddel. Het frame voelt stijf aan, ook op hoge snelheden en geeft voldoende vertrouwen om ook die hoge snelheden te halen.
Omdat er geen vering in de voorvork zit, ‘stuitert’ de fiets wel vaker over oneffenheden in het wegdek, wat ons vertrouwen dan weer doet wegzinken. De fiets verliest op zulke momenten namelijk grip op het wegdek. Voor verkeer binnen de stad hebben we vooral gemerkt dat de remmen niet werken zoals gehoopt – zelfs als we de remmen vol indrukken voor een noodrem, duurt het langer dan normaal voor een e-bike om stil te staan. Hoewel de fiets beschikt over schijfremmen, kregen we meer het gevoel dat er rollerbrakes op zaten (goedkopere remmen die je vaak terugvindt op stadsfietsen). Ook maken ze behoorlijk wat geluid bij de minste en geringste remactie; zoveel geluid dat zelfs de mensen die voor ons fietsten achter zich keken om te zien wat er aan de hand was.
Achterwiel- vs. middenmotor
Net als de Cowboys en VanMoofs van deze wereld bevat de Cortina E-Lett een motor op het achterwiel. Specifiek op de plek waar je normaal de versnellingsnaaf vindt. Specifiek gaat het om een Promovec-exemplaar met 45Nm koppel. Zulke motoren komen we vaker tegen op goedkopere e-bikes. Fan zijn we niet direct. Het nadeel van zulke motoren is dat ze veel minder snel reageren op de ‘vraag’ naar extra vermogen dan middenmotoren. Begin je te trappen aan een stoplicht, dan moet je enkele seconden wachten vooraleer het systeem ook werkelijk die kracht biedt. Het voelt allemaal minder naadloos aan dan de fietsen met middenmotoren die we eerder testten.
Daar komt bij dat de aandrijving minder vermogen biedt; met 45Nm koppel ontbreekt er net wat trekkracht om vloeiend tegen zware wind in te fietsen. Ook als je heuvels op fietst is de geboden ondersteuning niet geweldig, al is het maar omdat het best even duurt voor die ondersteuning wordt geactiveerd. Op modellen van Tenways heb je toegang tot een soortgelijk vermogen, maar toch… Daar voelt dat vloeiender en meer verfijnd.
Het ontbreken van een krachtsensor zorgt er ook voor dat je ‘vraag’ naar kracht, bijvoorbeeld bij beklimmingen, pas later wordt opgemerkt door de motor. Eenmaal het wordt opgemerkt, stuurt de fiets ook al zijn kracht in één keer op je af (afhankelijk van hoeveel rotaties je maakt). Gecombineerd met één versnelling is de kans groot dat je veel rotaties maakt en dus ook dat bekende raketgevoel meemaakt op de e-bike.
Autonomie en ‘geen scherm’
Met die raketaandrijving kom je volgens Cortina ergens tussen de 30 en 90 kilometer ver. Een autonomie die voldoet voor een stadsfiets, maar ook niet veel meer dan dat. Gelukkig kan je gerust een streep zetten door die 30 kilometer. Met gemak haalden we een range van 70 kilometer (in de hoogste stand). In de tweede of derde stand kwamen we zelfs nog boven die 90 kilometer uit. Je moet in die stand wel flink je best doen om hogere snelheden aan te tikken. Je spierkracht wordt in die modi gelukkig wel beloond met extra autonomie.
Enig nadeel: je ziet nauwelijks hoeveel accusap er nog in de tank zit. Er zit namelijk geen scherm op het stuur. Je krijgt enkel een paneel met vijf streepjes waarvan je afleest in welke ondersteuningsstand hij staat en hoe vol je batterij is (20 procent per streepje). Cortina stuurt daarom aan op het aansluiten van je telefoon op de fiets om zulke informatie af te lezen. Wij zijn er niet direct fan van. En over het scherm zelf zijn we ook niet bepaald enthousiast: in zonlicht zijn de gekleurde streepjes namelijk nauwelijks zichtbaar.
Eindoordeel
Nu komt het heikele punt: de Cortina E-Lett kost namelijk 2.499 euro. Voor dat geld koop je bijvoorbeeld ook een Cube Touring Hybrid 500, die een krachtigere (midden)motor, luxueuzer scherm, geveerde voorvork én versnellingen heeft. Met zo’n fiets kan je ook prima op stap in de stad en zijn ook reizen buiten de stad moeiteloos.
Begrijp ons niet verkeerd: de E-Lett is een mooie, stevige e-bike. Tenzij het design je meteen aanstaat en je de minpunten kan verdragen, lijkt het ons een goed idee om andere modellen rond dit prijspunt te verkennen. Cortina ging VanMoof of Cowboy achterna, maar vergat dat die merken vele malen minder elektrische fietsen verkopen dan gevestigde waarden.
