Indiana Jones and the Great Circle review: heerlijk filmische videogame

Als er één held is die erin uitblinkt om penibele situaties te overleven en er heelhuids te ontsnappen, dan is het Indiana Jones wel. Ontsnappen van een grote rollende steen die je zal pletten of gevangengenomen door nazi’s? Dat is geen probleem voor Indiana Jones, die zo’n situaties elke keer opnieuw overleeft. Straffer vinden we dat Indiana Jones and The Great Circle ook de vloek van The Crystal Skull en The Dial of Destiny van zich af weet te schudden. The Great Circle speelt zich af in 1937, waardoor het verhaal dus netjes tussen Raiders of The Lost Ark en The Lost Crusade past. Dat is niet alleen chronologisch het geval, maar mag ook op de ranglijsten gewoon zo zijn.

Jij als Indiana Jones

Gamers die niet veel met Indiana Jones hebben, maar vooral fan zijn van spelreeksen zoals Uncharted of Tomb Raider, blijven met deze game wel een klein beetje op hun honger zitten. Tenminste: dat is het geval als we het over de gameplay hebben. MachineGames, de ontwikkelaar van het spel, koos er namelijk voor om het spel in de eerste persoon te ontwikkelen. Als speler kijk jij dus meestal door de ogen van Indiana Jones, wat sommige spelers minder zullen appreciëren.

We herinneren ons hoe het in The Elder Scrolls V mogelijk was om te wisselen tussen het eerste- en derdepersoonsperspectief, wat hier eigenlijk wel had gemogen. De game speelt zich niet voortdurend af in de eerste persoon, maar wisselt het perspectief soms kort. Bengel je aan je zweep of klim je lans een richel naar je bestemming? Dan zoomt de camera uit en kijk je plots op de rug van Indiana Jones. Zelfs na 12 uur spelen konden we onszelf niet van de indruk ontdoen dat het énorm cool had geweest om het spel op die manier te spelen.

Meer Dishonored dan Tomb Raider

Maar goed: we zien het spel dus door de ogen van de titulaire held en dat zorgt ervoor dat je als speler middenin de actie geplaatst wordt. Verschillende puzzels werken zo goed de ontwikkelaars voor het eerstepersoonsperspectief kozen. Hetzelfde kan gezegd worden voor de algemene gameplay: ook die werkt bijzonder goed in dit perspectief. Wel moeten we opmerken dat de gameplay heel fel doet denken aan die van Dishonored. Vechten is een optie, maar veel beter is het om nazi’s en andere fascisten langs achter te besluipen en ze zo op hun donder te geven.  

Dat maakt Indiana Jones bijzonder getrouw aan hoe het personage in de films te werk ging. Geen indrukwekkende vuurgevechten zoals we dan inmiddels gewoon zijn van Lara Croft en Nathan Drake, maar wel geniepige vermommingen en zweepactie. Net zoals in Raiders of the Lost Ark is één welgemikt schot voldoende om meeste vijanden permanent uit te schakelen. Wees jezelf er echter van bewust dat alle vijanden dan meteen weten waar je zit en dat je in een mum van tijd helemaal omcirkeld bent. Indiana Jones is redelijk goed in één-op-één gevechten, maar tegen meerdere tegenstanders tegelijkertijd is onze held toch niet opgewassen.

Beter verhaal dan laatste twee films

Ben je fan van Indiana Jones? Dan zal je deze game ongetwijfeld willen spelen voor het verhaal. Wat dat betreft is MachineGames ongelooflijk goed bij de les gebleven. De fascisten zijn zoals meestal de slechteriken en de expeditie van Indiana Jones neemt ook hier dezelfde mythische aspecten aan als in Raiders of the Lost Ark. De drie belangrijkste stemacteurs Troy Baker (Indiana Jones), Alessandra Mastronardi (Gina Lombardi) en Mario Gavrilis (Emmerich Voss) doen hun werk bovendien uitstekend.  

Dat is ook flink nodig, want in deze game zal je nogal wat achterover leunen terwijl er een cutscène afgespeeld wordt. Je speelt met deze game eigenlijk een halve film – of liever: anderhalve film. In deze game zit meer dan drie uur aan cutscènes. Het hele verhaal gaan we hier niet uit de doeken doen: de hoofdmissies zijn meeslepend en geven de game een aangenaam tempo mee, terwijl de zijmissies of ‘veldwerk’ op indrukwekkende manier verweven werd met het hoofdverhaal. Zoals we hierboven al schreven gaat het om een verhaal dat op-en-top Indiana Jones is en dat de laatste twee films met gemak weet te overklassen.

Conclusie

Dat gezegd hebbende: Indiana Jones and the Great Circle is een dure game, die eigenlijk niet eens zo heel lang duurt om uit te spelen. Op een goede 14 à 15 uur is het hoofdverhaal uitgespeeld en met de zijmissies erbij kom je aan ongeveer 24 uur speelplezier. Dat is een beetje mager voor de prijs van €70 die voor deze game gevraagd wordt. Indiana Jones and the Great Circle zorgde voor de betere game-ervaring, maar het zou zonde zijn om die te laten verzuren door de hoge prijs van het spel.

Wie de game graag wil spelen maar het spel toch iets te duur vindt, zouden we aanraden om een maandje Game Pass (Ultimate) te nemen. Momenteel zit de game inbegrepen in dat abonnement. Heb je geen console of kan je pc het spel niet draaien omdat je grafische kaart te oud is? Dan zouden we een Game Pass Ultimate-abonnement aanraden. Daarmee kan je gamen via de cloud, waar het spel op hoge instellingen draait. Zelfs als je er twee maanden over doet om de game via dat abonnement van 15 euro per maand uit te spelen, bespaar je flink wat geld.

De kans is echter groot dat je tegen het einde van de kerstvakantie al op zoek moet naar een nieuwe game om te spelen, omdat Indiana Jones and the Great Circle zo kort is. Zeker dan is Game Pass echt wel de ideale manier om deze game in huis te halen. Zelf vonden we het vooral jammer dat de game zo kort was en dat getuigt vooral van hoe goed de game wel niet is.