Dit is waarom je best geen e-bike koopt in China
Een zoektocht op AliExpress en bij andere Chinese retailgiganten leert ons dat China misschien wel hét land is van de betaalbare elektrische fietsen. Het stikt immers van e-bikes onder de 1.000 euro. Sterker nog: je moet aardig je best doen om modellen van boven de 2.000 euro tegen te komen. In Europa zien we juist een tegenovergesteld plaatje. E-bikes die minder dan 2.000 euro kosten vind je wel, bijvoorbeeld bij Tenways, maar het aanbod is beperkt.
Besparen in China
Tweedehands e-bikes dalen vaker onder dat prijspunt. Het aanschaffen van zo’n gebruikt exemplaar komt echter met de nodige haken en ogen. Zodoende lijkt China een interessante keuze voor e-bikes in het betaalbare segment. Leveringskosten spelen meestal ook geen rol. Chinese fabrikanten spelen in op die vraag door steeds meer producten in Europese warehouses te stockeren. Een krabbeltje bij aankomst is dus voldoende om de e-bike in ontvangst te nemen.
Toch koop je beter niet zomaar een Chinese e-bike. Niet omdat we tegen Chinese technieken zijn of de Belgische fietsindustrie een handje vooruit willen helpen. Het probleem zit hem in de Europese, en daarmee ook Belgische, richtlijnen voor road-legal elektrische fietsen. Voor zulke fietsen heeft de eigenaar ook geen rijbewijs nodig – tenzij het een zogenaamde speedpedelec of s-pedelec betreft.
Welke mitsen en maren er specifiek aan de koop van een Chinese e-bike zitten? Wij hebben ze voor je op een rijtje gezet.
1. Gashendel op het stuur
Regelmatig komen we Chinese elektrische fietsen met gashendels tegen. Druk je op de juiste knop of draai je aan het juiste handvat, dan maakt de fiets meters zonder dat je daar moeite in moet steken. Dat is echter verboden: elektrische fietsen mogen in eerste plaats enkel trapondersteuning bieden. Volgens de wetgever moet je dus te allen tijde kracht bijgeven om ondersteuning te ontvangen.
Een elektrische fiets die ondersteuning biedt is daarmee ook geen e-bike meer, maar een brommer of scooter. In beide gevallen moet het voertuig en gekeurd zijn door de DIV. Gezien dit vaak niet het geval is bij Chinese modellen, mag je deze fietsen niet op de openbare weg besturen. Het is wel toegestaan ze op eigen terrein te gebruiken.
Een uitzondering daarop is de zogeheten loopmodus. Met die modus kan een fiets tot 6 km/u rijden. In principe mag een gashendel gebruikt worden om die modus in te schakelen. Kan je die gashendel ook gebruiken om harder dan 25 km/u te gaan zonder te trappen? Dan gelden de eerdergenoemde regels.
2. Maximale snelheid
Een andere Europese vereiste voor e-bikes is de maximumsnelheid. Hoewel je harder dan 25km/u op de fiets mag gaan, moet de ondersteuning worden afgekapt op die snelheid. We zien regelmatig e-bikes die een hogere maximumsnelheid benoemen én bovenal niet als speedpedelec omschreven staan. Ook voor die modellen geldt dat de ze niet bereden mogen worden op de openbare weg.
Zulke fietsen herken je ook aan een hoger dan toegestaan motorvermogen, bijvoorbeeld 750 of 1.000 watt. In België is het maximale motorvermogen voor reguliere e-bikes begrensd op 250 watt. Zodra er meer vermogen tot je beschikking komt, classificeren wetgevers de fiets als een speedpedelec.
3. Garantie tot de deur
Chinese webwinkels staan niet bekend om hun vrijgevige garantiebeleid. Ze zijn nochtans verplicht om Europese consumenten garantie te bieden conform Europese richtlijnen, maar leggen de kosten daarvoor vaak bij de koper. Gaat je elektrische fiets tussentijds kapot? Grote kans dat je de fiets dan zelf moet opsturen naar de verkoper.
Kosten en het risico voor het verzenden liggen tegelijk vaak bij de koper. Voor een e-bike kan dit zomaar oplopen tot enkele honderden euro’s, afhankelijk van de locatie waarnaar hij opgestuurd mag worden. Ook schepen verkopers klanten soms af met gedeeltelijke terugbetalingen, of blijft het gewoon stil – als koper blijf je dan met lege handen achter.
Kopers staan in hun recht, maar dat recht moet je wel in China afhalen. Hiervoor ben je afhankelijk van de welwillendheid van de verkoper. Soms is een rechtsgang de enige optie om je gelijk te halen; een optie die vaak meer kosten dan baten met zich meebrengt.
4. Reparatiemogelijkheden
Heeft je e-bike na het verlopen van de garantietermijn nieuwe onderdelen nodig? Grote kans dat de fiets bij het grofvuil mag plaatsnemen. Europese fietsenwinkels stockeren meestal geen onderdelen van Chinese e-bikes, en de vraag is of de Chinese webwinkel dit wel heeft gedaan. Zo ja, dan mag je in je handen knijpen en de onderdelen snel bestellen.
Meestal valt het echter anders uit en is het game-over. Ter vergelijking: verreweg de meeste e-bikes in Europa gebruiken standaard-onderdelen van merken als Bosch en Shimano. Voor zulke onderdelen kun je gewoon naar de ‘fietsenwinkel om de hoek’. Die heeft ze mogelijk niet op stock liggen, maar kan de juiste onderdelen wel bestellen. Daarbovenop heeft de fabrikant mogelijk reserveonderdelen in zijn magazijn rondzwerven.
Eenmaal dat niet het geval is kun je bij zulke merken vaker genieten van niet-originele onderdelen. Ideaal? Misschien niet. Blijft je fiets daarmee op de weg? Zeker wel. Populaire Chinese modellen – we willen ze niet allemaal over één kam scheren – bieden soms dezelfde luxe. Toch hoef je dat niet als garantie te zien en blijft de taal en afstand en barrière voor de aanschaf van reserveonderdelen.
5. Bewezen veiligheid
Misschien heb je wel eens filmpjes voorbij zien komen van Chinese steps of e-bikes die tijdens het opladen plots in brand vliegen. Dat in brand vliegen is een inherent risico aan Lithium-batterijen – batterijen van Europese elektrische fietsen kunnen immers ook in brand vliegen.
Waarom lijkt het dan vaker te gebeuren bij fietsen van Chinese fabrikanten? Dat heeft onder meer te maken met beschermingsmaatregelen voor batterijen. Op Europese modellen zijn de accu’s vaak beschermd tegen overcharging en overmatige hitte. Zulke beschermingsmaatregelen moeten de toevoer van stroom stopzetten als de accu vol is of de accu plots heel warm wordt. Ook wordt de temperatuur soms over het geheel anders gereguleerd, met een vrij lage maximumtemperatuur tijdens de gehele laadcycli. Daar wordt de laadsnelheid dan ook continue op aangepast. Die extra’s kosten echter geld.
Besparingen op veiligheid
Prijs speelt ook een rol in de geboden kwaliteit en daarmee garantie dat apparatuur veilig gebruikt kan worden. Een (te) lage prijs betekent nu eenmaal dat er ergens op bespaard moet worden. Voor sommige merken betekent dit besparingen op de motor of het frame, terwijl anderen op de batterij en/of bijbehorende lader besparen. Vooraf heb je daar als koper geen weet van.
Niettemin omdat Chinese fabrikanten vaak relatief klein of zelfs ‘merkloos’ zijn. Op AliExpress vind je voldoende fietsen die geen merknaam dragen, of vermoedelijk niet worden gemaakt door het merk dat zijn logo op de frames heeft geplakt. Of een e-bike veilige (accu-)technieken gebruikt, valt daarmee lastiger te controleren.
Overigens kan niet alleen de batterij veiligheidsrisico’s opleveren. Ook is het lastig vast te stellen of de ontwerpers de ‘maximumsnelheid’ van een e-bike in gedachten hielden toen ze het frame ontworpen. Bij zulke snelheden doorstaat het frame nu eenmaal extra klappen; daar moet het wel tegen bestand zijn.
Samengevat
Zouden we aanraden een e-bike in China te kopen? Het antwoord daarop is: nee. Vaak voldoen ze niet aan Belgische/Europese wet- en regelgeving, gelden je garantierechten tot de voordeur, zijn de reparatiemogelijkheden in Europa beperkt én spelen ook veiligheidsoverwegingen een rol.
Wil je dan toch goedkoper uit zijn met een e-bike? Kijk dan eens bij Decathlon (B’twin), Aldi of Lidl. Vaak koop je daar al e-bikes voor nog geen 1.000 euro, inclusief garantie en geruststelling dat een groter merk achter het verkochte product staat.
