Review: SOCOM Fireteam Bravo 3
[related_article id=”160734″] Zonder ziel
We hebben wel drie jaar moeten wachten op het derde deel. Helaas wordt het spreekwoordelijke wachten ditmaal niet beloond, want deze game is helemaal anders dan de twee voorgaande SOCOM-games en maakt van een geweldige shootergame een middenmotor in het genre. SOCOM Fireteam Bravo 3 heeft amper een verhaal dat je meeneemt doorheen de missies. De verschillende personages hebben geen ziel meer of stralen amper gevoelens uit, en het verhaal is zo’n cliché en zo bekend dat je helemaal geen behoefte hebt om het spel uit te spelen.
Elke missie wordt steeds op dezelfde manier opgebouwd en het stealth-gedeelte werd drastisch ingekort. Nu heb je nog maar enkele missies die je moet uitvoeren met veel voorzichtigheid, zoals een gebouw infiltreren zonder gezien te worden of dood persoon X zonder op te vallen. Het merendeel van de missies speelt zich gewoon af in sneeuwlandschappen die er grauw en wit uitzien. Ook de gebouwen die je binnengaat ademen dezelfde steriele sfeer uit.
Wapens verzamelen
Gelukkig is de bediening van SOCOM Fireteam Bravo 3 wel dezelfde gebleven. Je moet met de rechterschoudertoets iemand ‘locken’, terwijl je met de linkertoets kan wisselen tussen verschillende vijanden. Op die manier krijg je veel vaart in het spel, maar kan je het ook tactisch aanpakken door telkens te dekking te zoeken en om het hoekje te knallen. Een grote verandering komt echter heel snel aan het licht wanneer je speelt, namelijk je gezondheidsbalk. Die is helemaal verdwenen en kan je je wonden genezen door even dekking te zoeken. Voor veel games werkt dit concept, maar niet met een stealth-shooter van dit kaliber. Een heel spijtige keuze, want op die manier wordt het spel heel gemakkelijk gemaakt en moet je de hoogste moeilijkheidsgraad kiezen om wat uitdaging te zoeken. Gelukkig blijft een grote troef van de serie, het grote aantal wapens, wel intact. Je kan die verdienen door missies tot een goed einde te brengen, maar dit is ook meteen de enige drijfveer om verder te blijven spelen.
De grootste blikvanger is nog steeds de online multiplayermodus waar je met zestien spelers tegelijk kan spelen. Het spel ondersteunt de microfoonfunctie zodat je met teamgenoten tactieken kan afspreken. Zelfs met al die online functies merk je amper dat het spel begint te haperen, een knappe prestatie voor een handheldgame. Je kan ook online coöperatief spelen met z’n vieren, wat altijd veel leuker is dan alleen. Enig nadeel is dat je het alleen al zo gemakkelijk vindt. Als je met vier tegelijk aan de slag gaat, wandel je gewoon zonder enige moeite doorheen de missies. Je kan ook wel eigen missies samenstellen en het vijandenaantal heel hoog zetten, maar dat verhoogt de uitdaging niet veel.
