Review: Assassin’s Creed II (pc)
[related_article id=”160734″] Geniet van het uitzicht
Er zijn weinig of geen toevoegingen te bespeuren in deze pc-versie van Assassin’s Creed II, maar dat zorgt er echter niet voor dat deze game minder leuk zou zijn. De moord op zijn vader en broer gooit het leven van de rokkenjagende renaissance-edelman Ezio Auditore da Firenze volledig overhoop. Als hij zijn zus, moeder en zichzelf een gelijkaardig lot wil sparen, moet hij veranderen. Met jouw hulp herschoolt hij zich tot een genadeloos wraakinstrument dat zich stap voor stap naar de top van een sinistere samenzwering steekt, schiet en hakt. Hij kan daarbij overigens beroepdoen op niemand minder dan Leonardo da Vinci, die hem zo’n beetje als James Bonds ‘Q’ van nieuwe gadgets en experimenteel wapentuig voorziet. Hier wordt wellicht een loopje genomen met de historische correctheid van de game, die beweert hele stadswijken en gebouwen tot in de kleinste details te hebben neergezet, maar het is wel leuk gevonden.
Net zoals zijn voorganger kan Assassin’s Creed II rekenen op een heel levendige en gedetailleerd weergeven speelwereld. Venetië, Firenze en Rome worden hier herkenbaar neergezet, en gepast van overbevolking voorzien. Je beweegt opnieuw tussen mensenmenigten door op een van de geloofwaardigste manieren ooit gezien. Bovendien is Ezio in staat om zich aan elk stukje decor dat vijf centimeter uitsteekt vast te grijpen en op te trekken. Dus niet alleen de straten, maar ook de gevels en daken zijn jouw werkterrein. Wij herinneren ons overigens een volledig nutteloze, maar geweldig uitdagende klim die ons na een klein half uur bovenop het kruis op de kerktoren van Firenze bracht. Het uitzicht was geweldig, een aanrader voor iedereen die er de tijd voor heeft.
Toch met een controller
Het is vooral in deze steden en het omringende Toscaanse platteland dat jij als Ezio je volgende doelwit zoekt, een op jouw speelstijl aansluitende benadering plant, toeslaat en je dan zo snel mogelijk weer uit de voeten maakt. Je werkt meestal alleen; hoewel je meer dan je mannetje staat in rechtstreekse confrontaties met allerlei scherpe ijzerwaren, beperk je dit toch maar beter tot het minimum. De nieuwe vechtmoves, een dieper vechtsysteem, en de talrijker aanwezige wapens en gadgets zal je natuurlijk allemaal willen uitproberen, maar hoe je het ook draait of keert, het past minder bij wat je van een Assassin’s Creed-game verwacht. De bediening is verrassend goed overgebracht naar de pc-versie, wat meestal een pijnpunt vormt bij dergelijke actiegames. Je kunt natuurlijk nog steeds een Xbox 360- of pc-controller op je computer aansluiten en die bediening overnemen, want Assassin’s Creed II ondersteunt dit foutloos.
Gelukkig sprint, klimt, zwemt en stunt Ezio nog steeds als een Spider-man avant la lettre, waardoor je met een beetje reflexen, creatief denkwerk en eventuele planning vooraf je achtervolgers vroeger of later wel afschudt. Je kunt de missies die het verhaal verder duwen makkelijker maken door allerlei nevenopdrachten te vervullen. Die leveren je dan geld of sympathie op waarmee je nieuwe wapens of assistentie kunt kopen. Er is dus een economisch systeem aan de formule toegevoegd, maar het blijft allemaal overzichtelijk. Heel ingewikkeld wordt het nooit en dat is misschien het enige minpuntje van Assassin’s Creed II: het is voor ervaren spelers te makkelijk om de heimelijke aanpak te negeren en er met de botte bijl in te vliegen. Zeker met die Arendsoog-vaardigheid, die de uitdaging uit sommige missies of objectieven haalt. Het grote minpunt van deze pc-versie is echter de continue online verbinding die het spel vereist als kopieerbeveiliging. Ubisoft probeert hiermee een volledig nieuwe manier van piraterij in de hand te houden, maar voor een spel dat helemaal geen online multiplayermodus heeft, voelt het toch aan als een harde beslissing. Heb je dus geen continue internetverbinding ter beschikking, dan kun je helaas niet genieten van Assassin’s Creed II.