De vergeten kunst van het onthouden
Hoe is het met uw eigen fysiek geheugen gesteld? Voelt u dit ook achteruitgaan bij gebrek aan training? Is dit erg? En wat kunnen we doen om ons geheugen te verbeteren? Joshua Foer ging wel heel ver om dit uit te zoeken.
In zijn boek ‘Het geheugenpaleis – de vergeten kunst van het onthouden’ vertrok journalist en schrijver Joshua Foer van de vaststelling dat het geheugen is verworden van een noodzakelijk onderdeel van de menselijke cultuur tot een leuke gave waarmee u kunt uitpakken op feestjes en op speciaal hiervoor ingerichte kampioenschappen voor vaak lichtgestoorde sujetten.
Op een van die kampioenschappen is Joshua Foers interesse voor het geheugen trouwens ontstaan. Toen hij zich verwonderde over de ontzaglijke hoeveelheid informatie die deze geheugenkampioenen konden opslaan, liet hij zich overtuigen dat ook hij hiertoe in staat was, als hij maar de juiste technieken toepaste.
De essentie van deze techniek zit vervat in de titel: alles wat u moet onthouden, kunt u beter terugvinden in uw geheugen door het een gepaste plaats te geven in uw geheugenpaleis. Door een naam te koppelen aan een sterk beeld (Demeulemeester zou bijvoorbeeld uw gehate leraar kunnen worden die hangt te bengelen aan een molenwiek) en dat beeld in een kamer van uw paleis te plaatsen, kunt u die naam achteraf snel terugvinden.
De denkbeeldige trip door het paleis zorgt ervoor dat u de gememoriseerde namen in de juiste volgorde veel vlotter kunt terugvinden. Hetzelfde truukje past Foer ook toe om reeksen kaarten te onthouden: elke kaart krijgt een visueel equivalent, en door die vervangende beelden te combineren, wordt het onthouden van de volgorde van een volledige stapel ‘kinderspel’.
“Dom DeLuise, de beroemde dikzak (en klavervijf), heeft een grote fluim (klavernegen) gespuugd op Albert Einsteins witte manen (ruitendrie) en een vernietigende karatetrap (schoppenvijf) gegeven in het kruis van paus Benedictus XVI (ruitenzes)”, zo begint Joshua Foer zijn vermakelijke boek.
En hij begint hierbij meteen met het einde, want hij bevindt zich op dat moment op het Amerikaanse geheugenkampioenschap, waar hij zich na een jaar trainen meet met de beste. Het einde willen we u nog onthouden, al was het maar in de hoop dat u dit boek ooit zelf ter hand neemt.
Want ‘Het geheugenpaleis’ is niet alleen een zeer vermakelijk relaas over Foers aanloop tot dit kampioenschap maar ook een handleiding waar u misschien zelf wat aan hebt (probeer eens uw to do’s voor ’s avonds in uw eigen geheugenpaleis weg te hangen in plaats van ze te noteren in uw smartphone, u zal merken dat het werkt!), en bovendien nog een uiterst interessant studieboek.
Het overloopt de rol van het geheugen door de eeuwen heen. Het biedt gesprekken met de allergrootste geheugenkampioenen, maar ook met mensen wier geheugen helemaal niet werkt. Zo krijgt u een fascinerend zicht op een van de interessantste delen van ons menselijk brein, waar het – zo bewijst dit boek – eigenlijk best goed toeven is.
