Review: Venetica
[related_article id=”160734″] Slecht of heel slecht
Laat ons maar heel snel vergelijken: Venetica = Fable, maar dan in Venetië in plaats van in een fantasiewereld. Je krijgt de controle over Scarlett, een prachtige, rondborstige heldin, die ook bekend staat als de dochter van de Dood. Je krijgt het echter door een samenloop van omstandigheden niet gemakkelijk, waardoor je een keuze zult moeten maken aan wiens kant je staat. Helaas kies je in dit spel niet tussen goed of kwaad, maar eerder tussen slecht of heel slecht.
De omgeving waar het verhaal zich afspeelt doet sterk denken aan Venetië. De titel doet het ook al vermoeden, maar in vergelijking met Assassin’s Creed hebben we niet te maken met een exacte kopie van de Italiaanse stad. De belangrijkste monumenten en bezienswaardigheden zitten verwerkt in het spel, maar als je doorheen de stad loopt, merk je dat de originele lay-out niet is behouden. De grafische stijl is heel apart omdat het de grens bewandelt tussen fantasie en realiteit. Het kleurenpallet is rijkelijk aanwezig. De architectuur van de verschillende monumenten is heel mooi nagemaakt, maar op het vlak van de afwerking heeft de ontwikkelaar enkele steken laten vallen. Venetica komt met de belofte dat je elk huis kunt binnenwandelen, maar de meeste huizen hebben absoluut geen betekenis voor het spel en zijn bovendien bijna helemaal leeg.
Op zoek naar diepgang
Venetica doet je geloven dat je in een open spelwereld rondloopt, maar niets is minder waar. Afhankelijk van het verhaal krijg je een deel van de stad ter beschikking. Alles is opgedeeld in verschillende delen, zonder dat je de vrijheid krijgt om overal te komen waar je wilt. Het verhaal is opvallend lineair en pusht je steeds in een bepaalde richting, waardoor je weinig nood hebt aan een vrij toegankelijke en open wereld. Van oorsprong blijft Venetica een rollenspel met hack- en slashactie. Jammer dat deze acties wel saai beginnen te worden wanneer het verhaal vordert. Je hebt maar een actieknop die belangrijk is, wat als snel resulteert in knoppenrammen zonder enige toevoeging van tactiek of techniek. Sommige wapens die je verdient of vindt, geven je een extra aanvalstechniek, maar verder zit er weinig diepgang in.
Als je Venetica vergelijkt met andere recente games, dan lijkt het grafische niveau zwak, maar als we de hele context bekijken, valt dit veel minder op dan je eerst denkt als je een screenshot ziet van dit spel. De actie is heel vloeiend en de sfeer van een in fantasie ondergedompeld Venetië is geweldig. Scarlett zelf ziet er fantastisch uit, evenals haar animaties. Het geluid brengt op de juiste momenten orkestrale muziek om de dramatiek te verhogen. Venetica is een spel dat er net niet geraakt. De omgevingen en het spelprincipe zijn goed gekozen, maar de uitvoering laat een beetje te wensen over.
