Geen Android 3.0-tablet voor moederdag

Plots lag er eentje op m’n bureau. Een tablet. Nee, ik heb het niet over de übercoole iPad. Wat ik daarvan vind, weten jullie al. Het was een tablet die draait op Android 3.0 van Google, oftewel Honeycomb voor de kenners.

Na het immense succes van Android op de smartphone, probeert Google hetzelfde te doen op de ontluikende tabletmarkt. Dat was hard nodig. In de eerste plaats omdat Apple een straatlengte voorsprong heeft op de rest.

Als je echter ziet welke tablets Asus, Acer en vooral Samsung binnenkort op ons gaan loslaten (jawel, ik heb al met de Galaxy Tab 10.1v kunnen spelen) dan durf ik te voorspellen dat de iPad 3 nog dit jaar komt. Zo klein is het verschil.

[related_article id=”158901″]

De hardware is echter maar één element van een tablet, en niet eens het belangrijkste. Die eer gaat naar het besturingssysteem en de apps. En dat was net Googles grote probleem met Android: de 2.x-versies zijn niet aangepast voor gebruik op grotere schermen.

Loopt als een trein
En dus ging Google flink aan de slag. Android 3.0 valt qua interface dan ook amper te vergelijken met zijn voorgangers. Er zijn wel nog home- en terugknoppen (virtueel op het scherm, weliswaar), en er zijn meerdere homescreens waar je applicatiesnelkoppelingen en widgets op kunt droppen. Maar voor de rest zijn er bitter weinig herkenningspunten voor wie Android 2.x gewend is. En toch vind ik er, als HTC Desire-gebruiker met Android 2.2, vlotjes mijn weg in.

Google stopte daarnaast heel wat grafische opsmuk in Honeycomb om zo de ervaring wat prettiger te maken. Open maar eens de YouTube-app, waar op een 3D-muur de filmpjes geprojecteerd worden. Ook van homescreen wisselen gebeurt met een Tron-achtig effect. Zelfs multitasken loopt als een trein, en heeft wel wat weg van de manier waarop Windows dat doet met voor iedere openstaande applicatie een previewvenstertje.

Anderzijds vind ik de standaardwebbrowser in Android een beetje tam. Hij reageert meestal snel, maar inzoomen en vervolgens scherpstellen dan weer niet. Maar van de synchronisatie van mijn Chrome-apps is geen spoor terug te vinden, en de balk met browsertabs eist te veel kostbare schermruimte op.

Breedbeeld
Hardwarematig vind ik het breedbeeldscherm van de 10-inchtablets die ik heb gezien niet het meest ergonomische formaat. Leuk voor films om de zwarte balken (bijna) weg te krijgen, maar als je zo’n breedbeeldtablet verticaal houdt, is het scherm toch net wat te smal. Het oogt onnatuurlijk, zeker als je websites op die manier bekijkt.

Ik vraag me ook af of dat schermformaat een hindernis gaat vormen voor de vele digitale magazines die je nu in al dan niet interactieve vorm op de iPad vindt. De andere beeldverhoudingen zouden uitgevers er wel eens van kunnen weerhouden om geld te steken in een voor Android aangepast magazine.

En zo zijn we aanbeland bij het pijnpunt van Android 3.0: het gebrek aan specifieke tabletapplicaties. Er zijn er wel, voornamelijk spelletjes zoals Angry Birds, maar het aanbod is schaars. Erg schaars, zelfs.

Nu ja, Google heeft pas begin dit jaar de SDK uitgebracht en dus is het slechts een kwestie van tijd voordat Android-tabletapps de Market bestormen. Zeker 3D-games kunnen wel eens een hoge vlucht gaan nemen met al die Nvidia-technologie onder de motorkap.

Voor wie?
Ik hoor je al denken: ‘Komaan Bart, is Android 3.0 nu beter dan iOS of niet?’

Die vraag doet er eigenlijk niet toe. Beter is na te gaan wie de tablet gaat gebruiken. Mijn moeder zal ik alvast geen Android 3.0-tablet cadeau doen dit weekend. Wie vooral een tablet wil voor het gebruiksgemak, zal aan iOS een goede keus hebben.

Maar dat Honeycomb een enorm potentieel heeft, staat buiten kijf. De kans is heel groot dat over minder dan een jaar meer Androidtablets dan iPads verkocht worden. Te veel grote fabrikanten zijn daarvoor mee op de Google-kar gesprongen. Nu maar hopen dat die markt ook even hard zal groeien als de industrie verwacht.

Voor techneuten is Android 3.0 werkelijk je van het. Een geeky, maar relatief gemakkelijk te gebruiken tabletinterface die je helemaal naar je hand kunt zetten. En natuurlijk heb je geen last van het Apple-ecosysteem: je kiest je tablet, je kiest je webbrowser, je kiest je apps, je kiest je muziek enzovoort.

Dat alles zonder je machine aan een computer te moeten hangen en te synchroniseren met zoiets als iTunes. Het hangt ook deze overtuigde iPadgebruiker stilaan de keel uit.

Meer vrijheid dus met Android. En dat is voor sommigen reden genoeg om een tablet met het groene robotje erin in huis te halen.