Review: Uncharted 3 – Drake’s Deception
Spektakel op wereldniveau
Uncharted 3: Drake’s Deception speelt zich af een dik jaar na Uncharted 2: Among Thieves, waarin Nathan Drake, zeg maar de Indiana Jones van deze generatie, in het Himalaya-gebergte het mythische paradijs Shangri-La ontdekte. Met dit derde deel verhuist de reeks naar de Afrikaanse Rub’ al-Khali-woestijn, waar Drake en zijn oude mentor Victor ‘Sully’ Sullivan op zoek gaan naar het Atlantis van het Zand zoals dat ooit door de befaamde Lawrence of Arabia werd beschreven. Je ziet behoorlijk wat woestijnzand in Uncharted 3: Drake’s Deception en je zult je in deze onvervalste blockbuster zowat over de halve wereld in het zweet mogen schieten, rennen, klimmen en knokken. Frankrijk, Syrië, en Spanje zijn maar enkele van de locaties die je daarbij aandoet, terwijl je het uitvecht met de troepen van een duistere concurrent.
Er wordt weer heel wat afgepuzzeld, maar naar goede Uncharted-gewoonte zijn die hersenkrakers feilloos geïntegreerd in van de actie overlopende levels. Vergelijkbaar met de beste scènes uit de grootste Hollywood-films worden die vaak helemaal door elkaar geschud, aan flarden geschoten of op een andere manier spectaculair naar de verdoemenis geholpen. Waar dat soort spektakel in andere games een tussenfilmpje wordt, houd je in Uncharted 3 gewoon de controle, zelfs op rijdende jeeps en hangend aan cargonetten die uit een vrachtvliegtuig bengelen. Zoals de beste actieheld tegen wil en dank is het aan jou om in die situaties de controle over je hartritme te behouden, vluchtroutes te vinden, vijanden te omzeilen of om op de efficiëntste manier te vinden om tot bij de volgende lading machinegeweren, granaten en ander speelgoed te geraken.
Tastbare schoonheid
Dat de game er geweldig uitziet, had je allicht zelf al gemerkt op deze pagina, maar geloof ons: in beweging oogt het allemaal nog stukken mooier. Ontwikkelaar Naughty Dog heeft weer kosten noch moeite gespaard om van Uncharted 3: Drake’s Deception een interactieve bioscoopervaring in de zuiverste zin van het woord te maken. Dankzij uitgebreide motion capturing-sessies, waarbij zelfs de kleinste bewegingen en expressies van echte acteurs naar de spelwereld worden overgebracht, zien Nathan, Sully en co er dan ook erg levensecht uit. Een ijzersterke regie, van kop tot teen interactieve omgevingen, geweldige dialogen en een beklijvend verhaal vol spanning, actie en romantiek doen de rest. Dit is er zo eentje waarvoor de vriendin zogezegd ongeïnteresseerd naast je komt zitten om een halfuur later al dan niet overbodige feedback te geven. Schakel in dat geval de spectaculaire 3D-stand in, verstop je tweede brilletje en geniet in stilte van misschien wel de knapste game die je 3D-tv al gesierd heeft. Uncharted 3: Drake’s Deception ziet er niet alleen geweldig uit, de game voelt ook levensecht aan. Dat heeft het spel te danken aan een gloednieuw physics-systeem, dat onder andere de zwaartekracht in de spelwereld bepaalt en dus alle objecten, personages en hun handelingen van het juiste gewicht voorziet.
[related_article id=”160734″]
Dat klinkt misschien wat technisch, maar het komt in de praktijk vooral neer op extreem realistische klimmanoeuvres en handgevechten die steeds van de juiste hoeveelheid punch voorzien zijn. Zo is het bijvoorbeeld perfect mogelijk – en noodzakelijk – om jezelf op te trekken aan een kroonluchter en het gevaarte met je lichaamsgewicht richting je volgende doel te slingeren. Iets minder acrobatisch, maar daarom niet minder bevredigend, zijn de goed hoor- en voelbare meppen die je uitdeelt tijdens de uitgebreide vechtpartijen. Het aankomende vuursalvo van een vijand ontwijken, hem enkele klappen verkopen, een bierflesje tegen zijn kin mikken, zijn pistool afpakken en hem vervolgens permanent uitschakelen met de kolf van zijn eigen wapen, het is maar één van de tientallen contextgebonden killermoves die je doorheen de game zult ontdekken.
Schiet lekker op
Ben je geen fan van de rechtstreekse confrontatie, dan zijn er natuurlijk nog de heimelijke alternatieven of de geweldige schietgameplay die eerder al Uncharted 2: Among Thieves tot in de top van de moderne derdepersoonsshooters bracht. Doorheen de zowel verticaal als horizontaal weidse levels is het vaak zaak om de meest strategisch gelegen dekkingen op te zoeken, vijanden op zo’n creatief mogelijke manier te verrassen en gretig gebruik te maken van bijvoorbeeld instort- en ontplofbare omgevingselementen. Je wilt ze niet tellen, de keren dat je op z’n James Bonds uit de lucht komt vallen om in één beweging de nek van een vijand met een brute kwartslag naar rechts te draaien. Vervolgens met een welgemikt schot het halve decor in lichterlaaie zet en na een geïmproviseerde klim richting zelfgemaakte dekking de boel schoonveegt met een semiautomatisch machinegeweer.
Dat soort actie vraagt natuurlijk om een competitief online multiplayerluik en ook op dat vlak levert Uncharted 3: Drake’s Deception eerder dubbel dan half werk. Naast klassiekers zoals Team Deathmatch en nieuwe varianten zoals het adrenalinepompende Marked Man zijn er ook meer coöperatieve en verhaalgebonden modi die met speciale tussenfilmpjes en herwerkte locaties de filmische schwung uit de singleplayermodus moeiteloos koppelen aan een potje gezonde rivaliteit. Medespelers rekruteer je simpelweg via het PlayStation Network en Facebook. Dankzij de in-game filmbewerker zet je overigens zo je beste momenten of zelfgemaakte minifilms op YouTube. Als je daar tenminste de tijd voor vindt tussen het vrijspelen van alternatieve personages, speciale outfits en zowel visuele als gameplay beïnvloedende wapenaanpassingen.
