Review: Prototype 2
[related_article id=”160734″] Zo moet het
Een paar jaar geleden begonnen spelers met hooggespannen verwachtingen aan Prototype. Ze doken in een door mutanten overspoeld Manhattan waar ze als ene Alex Mercer een overhaastig vertelde confrontatie aangingen met monsters, schimmige militairen en de grootste samenzwering sinds de verzamelbox van ‘The X-Files’. Prototype 2 is de game die dit origineel had moeten zijn. De setting is nog steeds dezelfde en de actie scoort nog steeds het spektakel- en ingewandengehalte van Quentin Tarantino met een Transformers-budget, maar aan al de rest is gesleuteld. James Heller, je spelpersonage, is nog steeds een op wraak beluste karikatuur, maar je identificeert jezelf er net zo makkelijk mee als met Bruce Willis in de Die Hard-popcornprenten.
De spelmechanismen zijn bijgeschaafd, waardoor tactiek in de vaak chaotische gevechten een haalbare kaart wordt en je nog maar zelden het gevoel van controle verliest. Geen geringe prestatie in een game waarin je de geschutskoepel van een tank rukt, een dozijn vijftig meter lange tentakels spruit en al naargelang de snel veranderende situaties in een oogopslag naar de meest geschikte mutatievorm transformeert. Prototype 2 geeft je een van de krachtigst aanvoelende spelpersonages in de gamegeschiedenis onder de vingers en dat maakt dat je kleinere visuele uitschuivers tijdens de vaak apocalyptische actiescènes makkelijker door diezelfde vingers zal zien.
