Elektronische neus ruikt ziektes

Dat er meer te ruiken valt in de wereld dan wij waarnemen met onze slappe mensenneuzen, weet iedereen die al eens een hond zag. Reuk is onze naam voor het zintuig dat ons in staat stelt gassen te detecteren. Sommige geuren, zoals methaan of zwavel, zijn eenduidig, andere zijn afkomstig van een combinatie van gassen.

Wanneer je weet wat bepaalde gassen veroorzaakt, kan je veel afleiden uit een geur, ook al is die veel te zwak om als mens waar te nemen. Timur Muksunov, een Russische onderzoeker aan de universiteit van Tomsk, ontwikkelde nu een toestel dat gebruik maakt van speciale semiconductorsensoren. De geleiding van de semiconductor verandert onder invloed van gasmoleculen in de atmosfeer. Tijdens het fabricageproces kunnen de sensoren zo worden afgesteld dat ze reageren op specifieke moleculen.

Fruitdetector

Eén sensor zal altijd op meer dan één gas reageren, maar Muksunov ontwikkelde een systeem dat een elektronische neus in staat stelt toch correct te raden welke gassen er in de lucht aanwezig zijn. Bij wijze van experiment plaatste hij één set fruit en groenten in de ijskast, en liet hij de rest staan op kamertemperatuur. Na amper twaalf uur kon de neus al ruiken dat de niet gekoelde eetwaren meer waterstofsulfide en ammoniak uitstootten. De verspreiding van die gassen staat in rechtstreeks verband met de versheid.

Omdat de uitvinding erg gevoelig is en tal van anders nauwelijks detecteerbare gassen kan opsporen, heeft ze tal van toepassingen. Niet alleen versheid maar ook bepaalde ziektes kunnen in theorie met het ding gedetecteerd worden. Een eerste mogelijke toepassing lijkt alvast erg praktisch. Door fruit in de groothandel langs een elektronische neus te laten passeren, kan er een erg accurate schatting gemaakt worden van de versheid en dus de houdbaarheid er van.