Review: Might & Magic: Clash of Heroes

[related_article id=”160734″] Gevarieerde gameplay

Heel wat spelers zullen op een vaak gehoorde manier reageren: “alweer een Might & Magic titel?” Dat mogen ze echter niet doen met Might & Magic: Clash of Heroes. Het spel heeft eigenlijk niets te maken met de vroegere Might & Magic-games. Het verhaal, de personages, de look en de hele speelstijl zijn totaal verschillend. Duik onder in een magische wereld waar je je handen meer dan vol mee zal hebben. Clash of Heroes vertelt het verhaal van vijf verschillende helden, elk in een gezamenlijke campagne. Je hebt de controle over Haven (aka Godric, de mensen), Inferno (aka Aidan, de demonen), Sylvan (aka Anwen, de elfen), Academy (aka Nadia, de magiërs) en Necropolis (aka Fiona, de levende doden), wat voor een heel gevarieerde gameplay zorgt doorheen het hele verhaal. Dit verhaal wordt heel goed verteld in een aangename animé-stijl, met plotveranderingen die je doen meeleven met de hoofdpersonages. Je hebt een doel voor ogen wanneer je de vele gevechten doorloopt, iets wat belangrijk is wanneer je weet dat het hoofdverhaal alleen al dertig uren duurt – zonder de talrijke zijsporen en geheime voorwerpen die je kunt verzamelen.
Het hoofdonderdeel van Might & Magic: Clash of Heroes is ongetwijfeld het vechten tegen de vijand. Alles gebeurt turn-based, wat betekent dat je elk om beurten een aanval kunt plannen en lanceren. Je hebt een kaartenstapel waar je verschillende troepen kunt terugvinden, elk met hun sterktes en zwaktes. Zo zijn boogschutters heel snel in aanvallen, maar zijn ze minder sterk, terwijl speerwerpers dodelijkere zijn, maar veel meer tijd nodig hebben tussen elke aanval. Of train je speciale elite-eenheden die superieur zijn, maar ook meer kostbaar. Daarnaast kun je ook nog steeds een priester inschakelen om de gezondheid van iedereen hoog te houden; het zijn allemaal keuzes die de speler moet maken.
 

Goede balans

Al deze troepen kun je groeperen in een kaartenstapel. Bij het begin van een gevecht worden er willekeurig kaarten uit de stapel getrokken waarmee je ten strijde moet trekken. Dit zorgt telkens voor een boeiend en onvoorspelbaar effect, maar voor de echte diehard spelers is het minder interessant omdat ze zelf niet kunnen bepalen met welke en hoeveel troepen ze spelen. Algemeen vinden we het kaartensysteem charmerend voor dit speltype, zeker omdat de balans tussen de vele units heel goed is uitgewerkt.
Hoewel het hele spel heel goed in elkaar zit, zijn er toch enkele minpunten die al snel opvallen wanneer je Clash of Heroes speelt. De animé-stijl is heel verfrissend, maar de personages zien er opvallend kinderachtig uit, wat alles een surrealistisch gevoel geeft. Het gebeurt echter ook dat tijdens de kaartenverdeling je met zwakke troepen wordt geconfronteerd, waardoor het meestal beter is om gewoon het spel te herstarten en opnieuw te beginnen met de hoop om betere troepen te krijgen. De sterkte van nieuwe vijanden is nooit op voorhand geweten; je komt hier pas achter wanneer je een gevecht start. Een beetje meer informatie over de sterkte had gemakkelijk geweest, want het zal meermaals voorkomen dat je met trial-and-error situaties wordt geconfronteerd.