Waarom niemand wakker ligt van zijn privacy

Zijn we allemaal lui? Heeft het te maken met gemakzucht, nieuwsgierigheid of voyeurisme? Of zijn we gewoon allemaal dom? Wie een website bezoekt, geeft de toestemming om cookies te bewaren op zijn computer, we weten dat Facebook ons volgt doorheen onze ontdekkingsreis van het wereldwijde web en Google toont ons advertenties op basis van onze zoekgeschiedenis. We weten het, doen er niets tegen en toch hebben we het gevoel dat ons recht op privacy ons wordt afgenomen.

Reclame op maat

Ik heb het steevast een beetje moeilijk met mensen die moord en brand schreeuwen wanneer blijkt dat Facebook of Google weer een nieuw foefje heeft bedacht om advertenties aan te passen aan ons internetprofiel. Ik begrijp het probleem wel, maar ik trek er mij eerlijk gezegd niet al te veel van aan. Wat is er mis met wat reclame op mijn maat?

Ik heb maanden gezocht naar een audio interface om thuis zelf wat muziek op te nemen, en het antwoord werd mij ten slotte aangereikt door Facebook via een advertentie in de zijbalk. Gekocht, geprobeerd en tevreden. Cookies zijn bovendien niet enkel gericht om je koopgedrag te activeren, ze helpen je surfervaring vooruit door websites sneller te laden. In een tijd waarin onze technologie steeds sneller moet zijn, steeds praktischer en altijd maar gebruiksvriendelijk, zal je helaas enkele compromissen moeten slikken.

Wit, zwart en grijs

Wil dat dan zeggen dat je alles zomaar moet aanvaarden? Nee. Wie niets fout gedaan heeft, verdient het niet om gestalkt te worden door de NSA en aanverwanten. Let wel: dat is niet hetzelfde als ‘om te lachen’ praten over aanslagen en dan verbaasd zijn dat de politie voor je deur staat.

Wat ik wil zeggen, is dit: acties hebben gevolgen. Wie niets fout doet, heeft niets te vrezen. Wie dapper en zonder vrees decibels gaat produceren, zal dat altijd ondervinden. Des te meer in een tijd waarin angst en massahysterie de plak zwaait, aangezwengeld door IS en Poetin – kwestie van alle hete hangijzers erbij te betrekken. Wie echter zijn vrouw bedriegt op Asley Madison, heeft weinig morele grond om te klagen wanneer hij erbij gelapt wordt en zijn gegevens online ziet verschijnen. Bedrog kan altijd uitkomen.

Braaf schaap

Wie liever niet gevolgd wordt door de NSA, de politie en anderen: niemand verplicht je om aanwezig te zijn op sociale media. Wanneer je je inschrijft, doe je dat onder hun voorwaarden, die jij, net als ik overigens, niet gelezen hebt. Ik begrijp dat het soms moeilijk is om te aanvaarden dat bedrijven als Facebook en Google kunnen doen wat ze willen, maar zolang we aanwezig blijven op hun platformen, geef je stilzwijgend je goedkeuring.

Maar wat dan met de verbreking van Safe Harbor? Nu Amerika niet langer een veilige datahaven blijkt voor onze privacygegevens, zal er dan veel veranderen? Dat lijkt mij alvast weinig waarschijnlijk. De Amerikaanse overheid heeft in het verleden al meermaals duidelijk aangegeven dat het zich niet veel aantrekt van internetrechten, met initiatieven als SOPA en PIPA, waarbij het piraterij wou verbieden, maar in se het halve internet kon afsluiten.

Welkom in de kudde

Daarnaast werkt Facebook aan een nieuwe privacyverklaring. Aangezien het nog steeds gegevens kan verzamelen indien het daar per individu de toestemming voor vraagt, zal het dat dan ook doen. En gaan wij dan weigeren? Weigeren betekent haast per definitie een afscheid van het populaire gezichtenboek. Ik ben een schaap, en ik zal de verklaring stilzwijgend goedkeuren. Maar kan dat kwaad? En moet ik daar wakker van liggen? En is dat dan omdat ik lui ben, de kudde volg of ben ik gewoon een Facebook-voyeur?