Review Fallout 4: postapocalyptische pret

Het is alweer twee jaar geleden dat we met ZDNet ons licht lieten schijnen over de nieuwste games. Op de redactie zit nochtans heel wat know-how, vooral in de vrije tijd op gedaan. Met Fallout 4 achtten we de tijd rijp om nog eens een volwaardige game-review te publiceren. Het spel, een stokpaardje van ontwikkelaar Bethesda, komt helemaal tegemoet aan de verwachtingen.

Een blik in het verleden

Fallout 4 bouwt voort op Fallout 3 en Fallout New Vegas, maar doet ons vooral denken aan dat eerste spel. We beginnen de RPG voor de spiegel van ons huis in een dorpje in de buitenwijken van Boston. De bommen zijn nog niet gevallen zodat je kortstondig kan proeven van de futuristische jaren ’50 vibe die Fallout zo kenmerkt. Het spel-universum bestaat in een alternatieve geschiedenis, het verhaal speelt zich af en de toekomst zoals die er uit zou zien volgens een inwoner van Amerika in 1955 met een fetisj voor atoomenergie en genoeg verbeelding.

Nuance

Enkele minuten later loopt alles echter mis. De atoombommen vallen, en jij geraakt met je gezin net op tijd in de kenmerkende Vault: een ondergrondse bunker. Daar wordt je tweehonderd jaar lang ingevroren, waarna je ontwaakt en Fallout 4 echt begint. Initieel stap je uit de Vault in de radioactieve ruïnes van het Commonwealth, Boston en omstreken, op zoek naar een familielid, maar al snel wordt het verhaal veel complexer. Naar goede gewoonte zijn er verschillende facties actief in het Commonwealth, sommigen eerder goed, sommigen eerder slecht, maar geen van allen helemaal zwart of wit.

Compact maar gevuld

De wereld van Fallout 4 is op papier niet de grootste die Bethesda ons ooit bracht: Skyrim is bijvoorbeeld veel uitgestrekter. In de praktijk is er echter ongezien veel te beleven. Je kan geen twee meter wandelen alvorens een nieuw gebouw de aandacht trekt, en iedere locatie die je ontdekt heeft iets interessantst te bieden. Bethesda koos hier duidelijk voor kwaliteit boven kwantiteit: gedaan met minuten lang wandelen zonder iets tegen te komen (zoals in Fallout 3 en New Vegas), deze map bruist van leven.

Dat leven wil je in de regel een kopje kleiner maken, en dus moet je terugvechten. De selectie wapens die je daartoe ter beschikking hebt is uitgebreider dan ooit: de spelwereld wemelt van de basiswapens, van de trouwe 10mm tot de Fat Man: een draagbare atoombomlanceerder, de favorieten van de Fallout-veteraan zijn allemaal terug.

Knutselen

Die wapens zijn voor het eerst allemaal aanpasbaar. Je kan zowel je wapens als je kledij naar beleven upgraden met tal van unieke onderdelen, die ieders hun eigen bonus met zich meebrengen. Je kan bovendien niet alleen sleutelen aan wat je bij hebt, maar ook aan de wereld rondom je heen. Met een intuïtief bouw-systeem maak je je eigen dorpen met daarin grote en kleine huizen, verdedigingen, voedselboerderijen en meer. Wie wil kan geweldig gedetailleerde nederzettingen bouwen, met complexe licht- en computersystemen. Wie liever gewoon speelt, kan de spelmechaniek zonder problemen naast zich neerleggen.

Tank-pak

De power armor-mechaniek werd helemaal opnieuw bedacht. Waar power armor vroeger het summum van de outfits was, dat je pas tegen het einde van het spel te pakken kreeg, doet het gepansterde exoskellet hier dienst als tank. Je krijgt het vrij vroeg in het spel en kan er ten allen tijde in kruipen, maar de power armor gebruikt brandstof in de vorm van fusion cores, en die zijn redelijk zeldzaam. In de praktijk gingen we de power armor halen wanneer een erg hardnekkig nest raiders om gezwinde uitroeiing vroeg.

Ledematen verwijderen

De kern van de gameplay verschilt verder nauwelijks van de voorgangers. Je loopt nog steeds rond met een hele berg wapens en drugs (die onder andere de tijd vertragen of je sterker maken) in je broekzak, waarna monsters of raiders je het leven zuur maken. Schieten gaat beter dan in de vorige edities van Fallout, maar in vergelijking met rasechte shooters voelt het toch nog een beetje stroef aan. We maken dan ook dankbaar gebruik van VATS, de automatische mik-modus.

In VATS vertraagt de tijd tot een bijna-stilstand, waarna je individuele ledematen kan aanklikken die er vervolgens vakkundig worden afgeschoten. VATS verbruikt actiepunten, die na verloop van tijd regenereren. Wie één van de twee vorige Fallouts speelde kent de modus, het grootste verschil is deze keer dat de tijd niet helemaal bevriest. Het is met andere woorden perfect mogelijk om neergemaaid te worden door een vijandige minigun terwijl je rustig ledematen aan het selecteren bent.

Ook jij bent speciaal

De kans dat je raak schiet in VATS hangt af van de manier waarop je je personage ontwikkeld. In de SPECIAL-stats kan je immers een (beperkt) aantal punten kwijt. SPECIAL staat voor Strength, Perception, Endurance, Charisma, Intelligence, Agility en Luck. Hoeveel waarde je voor je personage aan ieder van die attributen hecht, heeft een directe impact op de ‘perks’ die je kan kiezen. Die perks geven je eigenschappen zoals de mogelijkheid om mensen sneller te overtuigen of sloten te kraken. SPECIAL heeft dus net zoals bij de vorige edities een stevige impact op wat je wel en niet kan in de Commonwealth. Koos je voor veel kracht maar weinig intelligentie? Dan zal je een flinke hoeveelheid computersystemen niet kunnen hacken, zodat er een heleboel deuren voor je gesloten blijven.

De wereld van Fallout 4 is bevolkt door unieke vijanden waarvan de types de veteraan wederom bekend zullen voorkomen. Denk aan vervelende Radscorpions en Bloatfly’s, maar zeker ook aan Raiders en Supermutants. Zeker die laatsten kregen flink wat variatie. Probeer een zelfmoordversie van zo’n grote groene mutant maar eens af te knallen voor hij in je gezicht ontploft.

Grafisch

Aan de grafische kant is Fallout 4 niet altijd het mooiste spel. De gezichtsanimaties zijn beneden gemiddeld en niet alles is even gepolijst. Denk aan een metgezel die even verwoed ter plaatse trappelt in een poging om door een muur te geraken, of het haar van een belangrijk personage dat door diens jas steekt. De foutjes zijn echter niet opvallend, hebben al zeker geen impact op de spelervaring en worden ruimschoots gecounterd door de pracht van het vernietigde Boston. We testten het spel op een pc met GTX 970, 8 GB RAM en een Intel Core i7-5820K, zonder echte problemen. Enig detail: met een Azerty-toetsenbord werkt de besturing in de bouw-modus niet zo goed. Het toetsenbord naar Qwerty-zetten bood soelaas.

Radiatiestormen

Bethesda koos voor deze editie voor iets meer kleur, wat de diversiteit van de landschappen ten goede komt. Van tijd tot tijd steelt zelfs het weer de show, zeker wanneer er een opricht huiveringwekkende radiatiestorm uitbreekt. De soundtrack zit weer helemaal snor, en zoog ons in de spelwereld vanaf het titelscherm. Die andere sfeermaker, de radiozender, is een gemixt verhaal. De oude sfeervolle soundtracks zijn weer helemaal terug. Letterlijk: een aanzienlijk deel van de muziek in de radiozender is rechtstreeks van Fallout 3 afkomstig. Er zijn gelukkig ook een heleboel nieuwe nummers, maar we hadden er graag meer gehoord.

Op het einde van de rit is Fallout 4 meer en beter dan zijn reeds uitstekende voorgangers. Dat het spel niet altijd even gepolijst is, vergeven we Bethesda graag. De vervallen wereld, de melancholische sfeer en de zwarte humor slagen er beter dan ooit in de speler in de spelwereld te trekken, alle spelmechanieken die een update kregen zijn volgens ons verbeterd en wat niet veranderde staat er nog steeds als een huis. Een absolute aanrader voor iedere RPG-liefhebber dus, en zonder meer een verplichting voor Fallout-fans.