Review: Red Steel 2

[related_article id=”160734″] Hakken of knallen

Het originele Red Steel-spel klonk bij de eerste voorstelling erg indrukwekkend, maar de finale uitwerking bleek toch veel te zwak te zijn. Met de verplichte ondersteuning van Wii MotionPlus krijgt Red Steel 2 heel wat meer besturingsprecisie, wat natuurlijk broodnodig is voor een spel dat een gameplayfeature als zwaardgevechten ondersteunt. Het resultaat kunnen we alvast heel sterk noemen. De eerste minuten dat je het zwaard hanteert, merk je dat elke beweging bijna exact op het scherm wordt getoond. Je hebt echt het gevoel dat je een zwaard in de hand hebt. Ook in dit tweede deel zijn er nog andere wapens van de partij, maar gelukkig kun je nu vrij kiezen of je wil knallen of hakken.
Het zwaardvechten weegt heel zwaar door in deze titel; daarom dat we verheugd zijn dat het uiteindelijke resultaat naar behoren is. Het hanteren van andere wapens is ook goed verwerkt in de game, zodat je vlekkeloos tussen de twee wapens kunt wisselen. Dit zal ook nodig zijn, want de vijanden vragen toch veel precisie. Ze worden na enkele speeluren behoorlijk pittig, wat gepaard gaat met veel bloed(vergieten), zweet en tranen om elk gevecht naar jouw hand te zetten. Vooral veel zweet, want je zult zelden zo intensief een actiespel hebben gespeeld. Door de grote diversiteit aan vijanden zul je ook vaak van tactiek moeten wisselen.
 

Bloedwraak

Het verhaal in Red Steel 2 blijft echter heel magertjes – net genoeg om de verschillende spelsituaties aan elkaar te knopen. Je bent de laatste van je familie en diegenen die ervoor hebben gezorgd dat je de laatste bent, moeten er natuurlijk aan geloven. De dorpen die vroeger onder controle stonden van jouw familie, worden allemaal geteisterd door bendes die de macht willen overnemen, en dood en verderf willen zaaien. Aan jou om ervoor te zorgen dat alles opnieuw goed komt, maar gemakkelijk is het niet door de vele bendes en de eindeloos lijkende stroom aan bendeleden.
Grafisch ziet het spel er ongelooflijk mooi uit voor een Nintendo Wii-titel. Alles is uitgewerkt in een typische cell-shaded stijl, gesitueerd in het Wilde Westen. Je voelt er de warmte en merkt dat de spelontwerpers veel details hebben gestoken in de gamearchitectuur. Dit kan echter niet gezegd worden van de levendigheid van de steden. Alles ziet er heel doods uit, wat jammer is als je ziet dat al de rest goed is uitgewerkt. Als je een bepaald punt overschrijdt, dan verschijnen plots de tegenstanders, en wanneer ze verslagen zijn, blijft er een grote leegte over.