Review: Blood Stone 007
Bond sluipt rond
Zoals elke James Bond-film begint het spel met een geweldige actiescène dat je meteen naar adem doet happen. Het belooft veel goeds, maar al snel wordt duidelijk dat Blood Stone 007 dat tempo niet kan aanhouden. Wat daarna volgt, is een reeks van saaie actiescènes waarin je verschillende locaties veilig moet stellen en dit allemaal op een zo onopvallend mogelijke manier. Het is pas vanaf de tweede helft van het spel dat de spanning en snelheid worden opgekrikt tot een knallend einde. Het lijkt wat op een echte Bond-film, dus doet Blood Stone 007 niet veel verkeerd, maar een saaie eerste speelhelft van drie uur is wat lang voor een game. Blood Stone 007 is het voorbeeld van een hybride game die zoveel mogelijk genres wil combineren in een game. Het is tegelijk een racer, een stealth-actieshooter (third-person) en een vechtgame. Je zal zelden het grote geschut boven halen tijdens missies, omdat je zoveel mogelijk undercover moet werken en niet mag opvallen. Op die manier kan je elke vijand apart aanpakken met brutale acties die nooit saai worden. Als je regelmatig onopvallend vijanden neerhaalt, vult een bepaalde meter zich waarmee je in slow motion headshots kan uitvoeren, tot drie tegelijk per actie. Dit werkt een beetje zoals Splinter Cell: Conviction en zorgt ervoor dat de snelheid in het spel blijft.
Ondanks het overgrote saaie eerste deel doet Blood Stone 007 er alles aan om je op het puntje van je stoel te houden. Alle actie, vooral in het tweede deel, is zo snel en opeenvolgend dat je nooit een moment krijgt om te ademen. Je raast van de ene locatie naar de andere, al schietend en vooral al rijdend. Ontwikkelaar Bizarre Creations, dei we kennen van Project Gotham Racing, heeft goed gebruikgemaakt van zijn ervaring, want de tussenstukken met autoachtervolgingen zijn waanzinnig goed uitgewerkt. De auto voelt geweldig aan en je zal jezelf erop betrappen dat je snel diezelfde achtervolging opnieuw wil spelen. Blood Stone 007 bevat ook online multiplayeropties, maar meer dan Deatchmatch en enkele missieobjectieven krijg je niet voorgeschoteld. De actie voelt ook een pak trager aan online vergeleken met de singleplayermodus, dus beschouw het eerder als een extraatje. Grafisch schittert deze titel van begin tot einde. Je voelt dat er veel zorg voor detail is, want zelfs in de achtervolgingsscènes krijg je nooit de indruk dat de omgevingen inspiratieloos zijn. James Bond zelf brengt genoeg emotie met gezichtsuitdrukkingen en de vele medespelers ogen heel geloofwaardig. Het helpt ook wel dat Daniel Craig zelf de stem heeft ingesproken, maar toch. De soundtrack is heel goed, met onderdrukkende tonen bij actiescènes tot opzwepende muziek bij stealth-momenten.
[related_article id=”160734″]
