Review: The Shoot

Richten en schieten

Het verhaal van The Shoot is niet veel soeps; je wandelt door verschillende avonturen in verschillende omgevingen met verschillende vijanden. Meer diepgang is er niet te vinden, maar dat is eigenlijk ook niet zo erg. Je wordt overal neergezet, of dat nu in de ruimte is of in een western, je krijgt het allemaal te zien. Die vele verschillende locaties zijn wel leuk, maar het zijn de vijanden die het nog leuker maken. Skeletten en andere vreemde monsters zijn geen uitzondering naast de klassieke karakters. The Shoot is een on-rail shooter, wat wil zeggen dat je personage zelf van locatie naar locatie wandelt en jij alleen maar moet richten en schieten. Elke scène heeft een aantal vijanden dat je moet neerschieten; pas van zodra je iedereen hebt gehad, kun je verder naar een volgend beeld. Het valt al snel op dat The Shoot heel vergevingsgezind is, want als je even niets doet, duurt het een tijdje vooraleer je helemaal dood bent. Dit is bewust gedaan, want echt serieus kunnen we deze titel niet noemen. Het is meer een partygame waar de hele familie plezier aan kan beleven.
Doordat het een partygame is, kom je er al snel achter dat alleen spelen weinig plezier geeft. Voor het verhaal moet je het niet doen; als enige motivering krijg je na elk level een beeld met je resultaten en hoe goed je geschoten hebt. Als je met meer mensen speelt, is het leuk om onderling die resultaten te vergelijken, maar alleen heb je daar niet veel aan. Je kunt speciale aanvallen verdienen in de levels die je uitvoert door naar boven of onder te schieten of soms moet je zelfs een pirouette draaien om iets te activeren. Grafisch ziet het er kleurrijk en uitnodigend uit, maar het geluid wordt wat saai en herhalend na een uurtje spelen.

[related_article id=”160734″]