Review: Supremacy MMA

Niet de spreekwoordelijke derde hond

Supremacy MMA is er voor iedereen die graag vechtspellen wil spelen zonder uren tijd te investeren in de bediening. Je moet maar twee meters in het oog houden: je gezondheidsmeter en een meter voor superaanvallen. De bediening is eenvoudig gehouden om deze titel zo toegankelijk mogelijk te maken voor iedereen. Het opvallendste kenmerk is ongetwijfeld de brutaliteit: gezichten vol met kneuzingen en zwellingen, bloed dat op de grond druppelt na een stevige aanval. Zeker de knock-outanimaties waar de vechters naar hun ribben grijpen of vol onmacht door hun knieën gaan, zijn absoluut de moeite – het eerste half uur. Helaas is ons enthousiasme maar van korte duur, want de vechtanimaties zien er heel stijf en stuntelig uit.
De vechtanimaties kunnen dan wel slecht zijn, maar het is de gameplay die een goed vechtspel doet onderscheiden. Daarin slaagt Supremacy MMA helemaal niet in. Als je een game als arcade bestempeld, verwacht je snelle, harde actie met maar een heel beperkte tactische insteek. Na elke slag moet je wachten op de slag van je tegenstander voordat je met een slag of schop kunt counteren. Dit geeft het spel een erg mechanisch gevoel, alsof je als een toeschouwer zit te kijken in plaats van de actie zelf te bepalen. Bovendien zit de balans wel wat fout. Staande slagen en schoppen veroorzaken weinig schade, maar je tegenstander tegen de grond werken en hem daar afmaken, gaat veel sneller en beter. Online is Supremacy MMA amper speelbaar. De connectiesnelheid ligt zo laag dat je meestal niet tijdig kunt counteren op een aanval. Bovendien zijn het aantal spelopties online eerder beperkt.

[related_article id=”160734″]