Na de 3D-printer: de 3D-scanner
Printen in 3D kunnen we intussen al een tijdje, maar we blijven beperkt tot de ontwerpen die online te vinden zijn. Maar we naderen het moment waarop we alles kunnen kopiëren en afdrukken. En dit dankzij 3D scanners.
Naarmate nieuwe technologieën bekender worden bij het grote publiek, worden ze goedkoper en toegankelijker. Dat geldt ook voor 3D-printing.
Platenspeler
Intussen gaat het een stuk eenvoudiger en kunnen mensen met een beetje technologische achtergrond zonder al te veel moeite voorwerpen afdrukken maken. Zelf een 3D-ontwerp maken is moeilijker, niet in het minst door de hoge leercurve van de gebruikte software.
Al duiken er fabrikanten op zoals MakerBot, met wiens toestel u eender welk voorwerp digitaliseren, om het daarna met je 3D-printer af te drukken. Hun Digitizer 3D-scanner kost 1.400 dollar en lijkt op het eerste gezicht op een oude platenspeler. Terwijl het voorwerp ronddraait, traceren de lasers alle lijnen en krommingen, om dan die honderdduizenden puntjes om te zetten in een driedimensionaal beeld.
Het volledige proces duurt hooguit 12 minuten, en de scan is tot 2 mm accuraat. Het scanoppervlak is 20 op 20 centimeter en kan voorwerpen tot maximaal drie kilogram dragen.
DRM gooit roet in het eten
Deze innovatie klinkt goed, maar toch zou MakerBot wel eens in de problemen kunnen komen. Fabrikanten gaan echter niet toestaan dat hun voorwerpen zo makkelijk gescand en gekopieerd kunnen worden.
Nu al drukken sommige print-on-demand-bedrijven dingen niet af als ze nog maar het minste vermoeden hebben dat het auteursrechtelijk beschermd is. Een van de hoofdrolspelers in de huidige patentenwereld Nathan Myhrvold, voormalig CTO bij Microsoft en de oprichter van patenthouder Intellectual Ventures, verkreeg een uitgebreid patent voor kopieerbeveiliging of DRM voor 3D-printers. Die moet gebruikers ervan weerhouden om met hun 3D-printers voorwerpen af te drukken die auteursrechtelijk beschermd zijn. Het idee lijkt op wat er in de muziekindustrie gebeurde in de nasleep van Napster.
Copyright is ingewikkelde materie, maar we kunnen stellen dat voorwerpen in de meeste gevallen niet auteursrechtelijk beschermd zijn. Dat geldt wel voor nieuwe uitvindingen of ontwerpen.
Een bedrijf als Intellectual Ventures registreert patenten voor verschillende technologieën en uitvindingen, en spant dan een rechtszaak in tegen alle bedrijven die een inbreuk doen op dat patent. Dit alles zou kunnen leiden naar een donkere toekomst waarin je printer je verklikt tegenover de copyrightpolitie? Er zijn twee mogelijke scenario’s. In het eerste scenario zien we hetzelfde gebeuren als wat er met P2P gebeurd is. Alle bedrijven die P2P-software ontwikkelden, zijn zich ooit voor de rechtbank moeten komen verantwoorden.
Wapens
Het tweede scenario waardoor 3D-printing in een slecht daglicht zou komen te staan, is nog net iets onheilspellender. Op dit moment zijn er immers al wat pogingen ondernomen om geweeronderdelen af te drukken.
Wapenwetten hebben misschien weinig te maken met intellectueel eigendom, maar ze leiden wel tot hetzelfde: een beperking op het gebruik van 3D-printers.
Kopieerbeveiliging
Fabrikanten zullen wellicht niet wettelijk verplicht worden om die beperkingen in te bouwen, maar een stortvloed aan rechtszaken over afgedrukte geweren en gepatenteerde uitvindingen zou hen uiteindelijk er wel toe kunnen bewegen de kopieerbeveiliging standaard in te bouwen.
Zelfs Google moest indertijd op de knieën en YouTube voorzien van geautomatiseerde algoritmen om auteursrechtelijke video’s te detecteren. Het is alleen jammer dat deze automatische oplossingen ook fouten maken. Bovendien is elke DRM-beveiliging die tot nog toe werd geïmplementeerd uiteindelijk gekraakt.
