Review XYZprinting Nobel 1.0: 3D-printer van morgen

XYZ kennen we als fabrikant van betaalbare en eenvoudige 3D-printers. Dat de nieuwste toevoeging aan de printerfamilie 1.899 euro kost, kan dan ook verrassen, maar een nadere inspectie toont aan dat de Nobel 1.0 eerlijk geprijsd is. Het gaat hier immers niet om een klassieke 3D-printer zoals de Da Vinci. Dergelijke toestellen smelten plastic filament om zo druppel na druppel een object op te bouwen. De Nobel gooit het over een andere boeg. Geen plastic dus, wel chemicaliën en lasers. De printer werkt op basis van stereolithografie en dat heeft tal van voordelen. Bij stereolithografie wordt een resin met ultraviolette lasers bestraald om het te verharden.

Stinkende printer

De grondstof van dit toestel is een potje met daarin een extreem chemisch ruikende vloeistof. Die vloeistof wordt via een voedingssysteem naar een bak geleid, waar de lasers van de Nobel hun werk doen. Laag na laag bouwt en verhardt de printer de vloeistof, waarna er een object verschijnt. Met een resolutie van 25 micron is de Nobel zo niet alleen scherp, hij kan ook meer soorten prints aan dan klassieke 3D-printers. Denk daarbij aan de Eifeltoren, een brug, of een mannetje met gestrekte armen: alle drie moet je ze met vervelende ondersteuningen printen op een klassieke printer, en alledrie komen ze mooi uit deze stereolithografe 3D-printer.

Puur afgaande op kwaliteit is de technologie superieur aan ABS- of SLA-printers, maar er zijn nadelen. Om te beginnen is de Nobel uniek in zijn prijspunt. De hoeveelheid beschikbare kleuren is dan ook beperkt. Vervolgens is het printresin eerder duur, zeker in vergelijking met ABS en SLA. Zo loopt de kostprijs van een enkel beeldje al snel op tot tien euro, al hangt er natuurlijk veel af van het formaat van het figuurtje dat je print.

Stereolithografisch printen is geen lachertje: het resin stinkt en irriteert, en de print moet, eens klaar, afgewassen worden met isoprobyl. Een bakje om dat te doen, net als handschoenen, zitten gelukkig in de doos. Gebruik deze printer in ieder geval niet in een matig verluchte kamer, en al zeker niet op de keukentafel net voor je gaat eten.

Zonnewering

De printer zelf moet je afdekken met een grote stolp, vervaardigd uit nauwelijks doorschijnend plastic. Zo kan je het printproces moeilijk in het oog houden, maar dat heeft zijn redenen. Ook UV-licht van de omgeving kan, zonder adequate bescherming, het resin verharden.

De software die XYZ gebruikt, kennen we van de Da Vinci-reeks. Je kan dus erg eenvoudig ieder bestand in een vaak gebruikt 3D-formaat inladen, de nodige specificaties maken (formaat, scherpte…) en het wegschrijven naar een printbaar bestand. Printen doe je met de computer via een kabel of eventueel met een usb-stick.

Foutloze designs

Ondanks het feit dat werken met chemicaliën beslist meer een gedoe is dan printen met een eenvoudige SLA-printer, mag het resultaat er best wezen. Prints zijn prachtig en vrijwel smetteloos, terwijl het succesratio in ons geval op 100 procent lag. Niets mislukte met andere woorden maar, gezien de prijs van de grondstof, mag dat ook wel.

De Nobel 1.0 kost veel geld, maar is in zijn genre een koopje. De vage foutmeldingen die weinig schijnen in te houden, nemen we er dan ook graag bij. Zeker de designer die erg mooie prints nodig heeft, kan dit toestel overwegen.