Hoe wordt een gps-kaart gemaakt?
Hoe maak je eigenlijk een gps-kaart? Wij zochten het uit.
Stel dat je een nieuwe kaart wil maken, dan begin je bij de voor de hand liggende bronnen: satellietbeelden, topografische kaarten, overheidsinformatie, adreslijsten enzovoort. Al die gegevens worden in een databank gestopt en vervolgens zo veel mogelijk verbeterd.
Zo wordt er nagegaan hoe je de verschillende straatnamen uitspreekt, en hoe hard je op een bepaald stuk weg mag rijden. Bijvoorbeeld door mensen op het terrein en zogeheten mapping vans, de TomTom-versie van het Street View-autootje, zeg maar.
De mapping van
In tegenstelling tot die van dat Street View-autootje, zijn de beelden die het TomTom-autootje maakt voor intern gebruik, zegt Aksel De Meester van TomTom. “Zo’n wagen is uitgerust met een 360°-camera en een ontvanger voor differentiële gps, die de positie nauwkeuriger bijhoudt dan een normale gps-ontvanger.” Ook nog aan boord: een laserscanner, 3D-gyroscoop om de positie nauwkeurig bij te houden als de satelliet even wegvalt, en een odometer voor snelheid.
Naast de typische consumenten-gps’en maakt het bedrijf ook businessproducten, specifiek voor bijvoorbeeld logistieke bedrijven. Zo’n gps heeft enkele andere functies. “Daarom gaan we ook de hellingsgraad van een weg bijhouden. Dat is vooral belangrijk om bijvoorbeeld de zuinigste route voor een vrachtwagen uit te stippelen. Zitten daar veel hellingen in, dan zal zo’n truck meer brandstof gebruiken,” aldus Aksel.
Feedback
De kaarten voor België en Nederland bestaan al wel even, maar ze worden wel up-to-date gehouden. Tenminste, als je de (betaalde) updates binnenhaalt. Dat gebeurt op een aantal vlakken. De belangrijkste daarvan is feedback van de gebruikers.
Zie je een verkeerssituatie die niet overeenkomt met je gps, dan kan je dat op de site van TomTom of, in sommige gevallen, op de gps zelf melden. Die meldingen worden verzameld en als er genoeg zijn, wordt er iemand naar die plek gestuurd om uit te vissen wat er aan de hand is. Dat gebeurt vooral met meldingen op snelheidsbeperkingen. Ook al omdat zoiets vaker verandert dan bijvoorbeeld een nieuwe weg die wordt aangelegd.
Gps-sporen
Verder is er ook zoiets als passieve feedback. Wanneer je je gps voor het eerst aanzet, vraagt hij of je wil meewerken aan de verbetering van het systeem. Zeg je daarop ‘ja’, dan wordt de locatie van de gps (anoniem) doorgestuurd naar TomTom. Die gps-traces geven een heel goed beeld van de wegen. Is er bijvoorbeeld een nieuwe verkaveling aangelegd die nog niet op een kaart staat, maar woont daar iemand met een gps die aanstaat, dan zal zijn dagelijkse verkeer van en naar het werk bijna visueel de lijn van de straat uittekenen. Ook weer een moment om een persoon of een mapping van op pad te sturen.
Op het beeld hieronder zie je enkele gps-traces (in het blauw) voor Europa.
De gps-kaarten worden steeds verder uitgebreid over de hele wereld, wat wel eens tot vervelende situaties leidt. Zo zijn er nogal wat grensconflicten. De kaart van Cyprus ziet er in de Turkse versie van TomTom dan ook lichtjes anders uit dan in de Griekse versie, om de eenvoudige reden dat beide landen het niet eens zijn over welk stuk Cyprus van wie is.
Kom je ver buiten de traditionele landen, dan wordt het ook hier en daar onveilig. TomTom heeft ondertussen uitgebreide kaarten van Mexico en Zuid-Afrika. Allebei geweldige landen, op een paar streken na waar je als modale toerist gekidnapt kan worden, of erger. Dat wordt redelijk subtiel opgelost. “Bepaalde wijken in Johannesburg zullen nooit de voorkeur krijgen in de gps. We gaan je daar dus niet doorsturen als je daar niet moet zijn”, legt Arnout Desmet van TomTom uit.
Beeldjes
Tot slot blijkt ook niet iedereen op dezelfde manier kaarten te lezen. “In India is het systeem met huisnummers en straatnamen veel minder ingeburgerd dan hier. Lokaal navigeren veel mensen via landmarks”, vertelt Desmet. “Je bedrijf is dan ‘aan die tempel en dan de derde straat rechts". We hebben in de Indiase gps dan ook landmarks gezet. Je kunt dan in de gps ingeven dat je naar die bepaalde tempel wil gaan.”
Veel Aziatische landen hebben ook gewoon een andere manier om een gps te gebruiken. Waar je het in Europa vaak zo simpel mogelijk wilt houden, verwacht een Japanner meer visuele hulp. “Wij leren van jongs af aan kaarten lezen, maar dat is niet overal het geval”, vertelt Philippe Van de Casteele. Zo zal een Aziatische gps er dus veel meer 3D uitzien, met een junctionview zoals hieronder, dat voor veel westerlingen eerder verwarrend is.
